مقدمه مفهومی درباره واژه در امنیت سایبری، signature به الگوی منحصربفردی اشاره دارد که هویت یا صحت یک موجودیت دیجیتال را تأیید می کند. این مفهوم در احراز هویت، رمزنگاری و تشخیص بدافزار کاربرد اساسی دارد. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در رمزنگاری، امضاهای دیجیتال صحت اسناد را تأیید می کنند. در امنیت، signatureهای ویروس الگوهای شناسایی بدافزار هستند. در برنامه نویسی، method signature تعریف یک تابع را مشخص می کند. در شبکه، امضاهای ترافیک الگوهای شناسایی حمله هستند. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT در SSL/TLS، امضاهای دیجیتال احراز هویت سرور را انجام می دهند. در Git، commitها با امضاهای GPG تأیید می شوند. در آنتی ویروس ها، signatureهای ویروس برای شناسایی استفاده می شوند. در APIها، signature درخواست ها برای امنیت بررسی می شود. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری امن، امضاهای دیجیتال اعتماد را ایجاد می کنند. در سیستم های توزیع شده، signatureها برای تأیید تراکنش ها استفاده می شوند. در DevOps، امضاهای کد یکپارچگی بیلدها را تضمین می کنند. در بلاکچین، signatureهای رمزنگاری شده تراکنش ها را ایمن می کنند. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف مفهوم امضای دیجیتال در دهه 1970 با RSA معرفی شد. دهه 1990 شاهد استانداردسازی امضاهای دیجیتال بود. امروزه در پروتکل های مدرن مانند DKIM و DMARC برای ایمیل استفاده می شود. در سال های اخیر، امضاهای کوانتومی در حال توسعه هستند. تفکیک آن از واژگان مشابه Signature با hash متفاوت است که فقط یک خروجی یکطرفه تولید می کند. با encryption نیز فرق دارد که محرمانگی ایجاد می کند. با checksum که فقط برای تشخیص خطاست متفاوت است. با fingerprint که برای شناسایی منحصربفرد استفاده می شود نیز تفاوت دارد. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در جاوا با java.security.Signature، در پایتون با cryptography.hazmat، در C# با System.Security.Cryptography، در OpenSSL با دستورات openssl dgst. در اسمارت کانترکت ها با توابع ecrecover. در Git با gpg --sign. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن سوءبرداشت رایج در تفاوت بین امضاهای دیجیتال و الکترونیکی. چالش در مدیریت کلیدهای امضا. مشکل در تأیید اعتبار امضاهای منقضی شده. اشتباه در استفاده از الگوریتم های امضای ناامن. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی امضاهای دیجیتال پایه اعتماد در سیستم های الکترونیکی هستند. در مستندات امنیتی باید الگوریتم های امضا و طول کلید مشخص شود. در آموزش امنیت، درک امضاهای دیجیتال ضروری است.
