مقدمه مفهومی درباره واژه زمان اجرا، به دوره ای اشاره دارد که در آن یک برنامه کامپیوتری در حال فعالیت است. در این زمان، برنامه دستورات خود را اجرا می کند و عملیات های مختلفی را در سیستم انجام می دهد. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات زمان اجرا معمولاً در مقایسه با زمان کامپایل استفاده می شود. در زبان های برنامه نویسی، مشکلاتی که در زمان اجرا به وجود می آیند، به عنوان خطاهای زمان اجرا شناخته می شوند، مانند ارورهای مربوط به حافظه یا ورودی نادرست. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT در زبان های برنامه نویسی مانند Java یا Python، خطاهایی که در زمان اجرا به وجود می آیند، می توانند شامل مشکلات مربوط به تخصیص حافظه، تقسیم بر صفر یا دسترسی به فایل هایی باشند که در دسترس نیستند. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها زمان اجرا نقش کلیدی در تشخیص و رفع اشکالات در برنامه های نرم افزاری ایفا می کند. بسیاری از خطاهای نرم افزاری فقط در زمان اجرا قابل شناسایی هستند و به همین دلیل تست های مختلف زمان اجرا اهمیت زیادی دارند. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف زمان اجرا یکی از مفاهیم اساسی در دنیای برنامه نویسی بوده است که از اوایل ظهور کامپیوترها مورد توجه قرار گرفت. از آن زمان، تکنولوژی های جدیدی برای نظارت و بهینه سازی زمان اجرای برنامه ها توسعه یافته اند. تفکیک آن از واژگان مشابه زمان اجرا با زمان کامپایل تفاوت دارد؛ زمان کامپایل به فرآیند ترجمه کد منبع به کد ماشین در حین فرآیند ساخت اشاره دارد، در حالی که زمان اجرا به مرحله ای اطلاق می شود که کد در حال فعالیت است. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در Python: `try: x = 1 / 0 except ZeroDivisionError: print(’’Error at run-time!’’)` چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن گاهی اوقات افراد تصور می کنند که برنامه هایی که بدون خطاهای زمان اجرا اجرا می شوند، کاملاً صحیح هستند، در حالی که ممکن است مشکلات غیرقابل شناسایی وجود داشته باشد. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی زمان اجرا نقش اساسی در تست و توسعه نرم افزار دارد و برنامه نویسان باید به دقت اشکالات زمان اجرا را شناسایی و اصلاح کنند.
