مقدمه مفهومی درباره واژه Root Directory یا فهرست ریشه، پایه ای ترین سطح در ساختار سلسله مراتبی سیستم فایل ها است. این دایرکتوری، نقطه ی آغاز برای هر فایل یا پوشه دیگری در سیستم است. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در سیستم های عامل مانند Windows، لینوکس و macOS، مسیرهای فایل از root directory آغاز می شوند. در لینوکس، root directory با `/` نمایش داده می شود، در حالی که در ویندوز مثلاً `C:\` به عنوان root directory عمل می کند. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT در لینوکس، مسیر `/etc/hosts` به معنای فایل hosts در شاخه etc زیر root است. در ویندوز، مسیر `C:\Program Files` زیرمجموعهٔ دایرکتوری ریشه در درایو C است. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها تعیین مسیرهای مطلق (Absolute Paths) و مدیریت فایل ها نیازمند درک صحیح ساختار دایرکتوری ریشه است. در وب سرورها، root directory به عنوان نقطه ی آغاز بارگذاری صفحات عمل می کند. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف با ایجاد سیستم عامل های فایل محور مانند UNIX در دهه ۷۰ میلادی، مفهوم دایرکتوری ریشه ظهور کرد. در طراحی وب سرورها و فریم ورک ها نیز این مفهوم گسترش یافت. تفکیک آن از واژگان مشابه Root Directory با home directory متفاوت است. Home متعلق به کاربر است ولی root directory کل ساختار فایل ها را پایه ریزی می کند. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در PHP: استفاده از `$_SERVER[’DOCUMENT_ROOT’]` در Bash: مسیر `/` به عنوان root directory شناخته می شود. در Windows API: با توابعی مانند `GetDriveType()` یا `GetVolumeInformation()` کار می شود. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن بعضی کاربران تازه کار فکر می کنند root directory مخصوص کاربر root است، در حالی که آن یک ساختار کلی در سیستم فایل است و ربطی به دسترسی ندارد. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی درک root directory برای مسیردهی درست، امنیت فایل ها، و توسعه وب اهمیت ویژه دارد. پایه سیستم فایل و نقطه شروع ساختار
