مقدمه مفهومی درباره واژه ’’Rewind’’ در لغت به معنای پیچاندن به عقب یا بازگرداندن به ابتداست. در فناوری اطلاعات، این واژه اغلب برای عملیات بازگشت فایل های صوتی، تصویری یا ترتیبی به نقطه شروع به کار می رود. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در برنامه نویسی، rewind برای بازگرداندن مکان نما (pointer) فایل به ابتدای فایل استفاده می شود. در رسانه های دیجیتال نیز rewind به کاربر اجازه می دهد تا به ابتدای محتوا بازگردد. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT در ویدیوپلیرهای HTML5، دکمه rewind برای بازگرداندن ویدیو به عقب تعبیه شده است. در زبان C نیز تابع `rewind(fp)` مکان نما را به ابتدای فایل بازمی گرداند. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در سیستم های خوانش ترتیبی مانند اسکریپت های log یا تحلیل فایل های بزرگ، rewind نقش مهمی در بازخوانی اطلاعات از ابتدا دارد. در فایل سیستم ها نیز ممکن است فایل ها نیاز به بازپیچی برای تحلیل مجدد داشته باشند. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف با ظهور نوارهای کاست و VHS، واژه rewind وارد فناوری شد. سپس در سیستم های رایانه ای برای مدیریت فایل ها و داده های ترتیبی استفاده شد. تفکیک آن از واژگان مشابه rewind با restart یا reset متفاوت است؛ rewind فقط به نقطه ابتدایی داده بازمی گردد، در حالی که reset تمام تنظیمات را بازنشانی می کند. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در C: `rewind(fp);` در Python: `file.seek(0)` در Java: استفاده از `FileInputStream.reset()` در صورت پشتیبانی چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن برخی تصور می کنند rewind فقط در فایل های رسانه ای کاربرد دارد؛ در حالی که در پردازش فایل های متنی و log نیز کاربرد فراوانی دارد. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی بازپیچی ابزاری مؤثر در مدیریت داده های ترتیبی است و در طراحی نرم افزارهای تعاملی یا تحلیل محور اهمیت ویژه ای دارد. بازگشت به ابتدا، موقعیت شروع، مکان نمای فایل
