مقدمه مفهومی درباره واژه ’’Reverse video’’ یا ’’نمایش معکوس’’، به حالتی در نمایشگرهای دیجیتال اطلاق می شود که در آن رنگ های پیش زمینه و پس زمینه به صورت متضاد جایگزین می شوند تا تمرکز بصری روی متن یا عنصر گرافیکی افزایش یابد. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در طراحی رابط کاربری، reverse video برای برجسته سازی یا انتخاب یک آیتم (مانند دکمه، گزینه یا متن) به کار می رود. در کنسول های متنی نیز برای نمایش حالت انتخاب شده مفید است. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT در یک منوی متنی قدیمی مانند BIOS یا سیستم عامل DOS، گزینه انتخاب شده با reverse video (مثلاً متن سفید روی زمینه آبی) مشخص می شود. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها نمایش معکوس در طراحی سیستم های تعاملی، ابزار مفیدی برای بهبود دسترسی و تعامل کاربر با سیستم است. در فناوری های کمکی برای افراد نابینا نیز به عنوان عنصر تمایز گرافیکی کاربرد دارد. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف از اوایل دهه ۱۹۸۰ در ترمینال های متنی و مانیتورهای مونوکروم برای نمایش آیتم های فعال مورد استفاده قرار گرفت و در UIهای گرافیکی اولیه نیز رواج یافت. تفکیک آن از واژگان مشابه Reverse video با حالت تاریک (dark mode) تفاوت دارد؛ حالت تاریک به تنظیم کلی رنگ ها مربوط است، در حالی که reverse video فقط برای برجسته سازی موقت استفاده می شود. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در CSS می توان با کلاس های پویا یا تغییر رنگ متن و پس زمینه، reverse video را شبیه سازی کرد: `color: white; background-color: black;` چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن گاهی کاربران آن را با invert color اشتباه می گیرند؛ در حالی که reverse video فقط دو رنگ اصلی متن و زمینه را جابه جا می کند، نه همه رنگ ها را. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی Reverse video همچنان در محیط های متنی و سیستم های تعاملی سبک، روشی مؤثر برای برجسته سازی عناصر محسوب می شود. نمایش متضاد، برجسته سازی متنی، ترمینال متنی
