مقدمه مفهومی درباره واژه ’’Reuse’’ به مفهوم استفاده مجدد از قطعات، منابع یا کد در برنامه ها و سیستم ها اطلاق می شود. این رویکرد یکی از اصول اصلی مهندسی نرم افزار مدرن و توسعه مؤثر است. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات کدهایی که ماژولار، قابل تست و مستقل هستند، به راحتی در پروژه های مختلف قابل استفاده مجددند. فریم ورک ها و کتابخانه ها نمونه هایی از Reuse هستند. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT استفاده مجدد از یک تابع اعتبارسنجی ایمیل در چندین فرم ثبت نام وب سایت ها نمونه ای از Reuse است. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها Reuse باعث کاهش هزینه توسعه، کاهش باگ ها و افزایش بهره وری می شود. معماری ماژولار، طراحی شی گرا و برنامه نویسی تابعی به Reuse کمک می کنند. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف از دهه ۱۹۸۰ با گسترش زبان های شی گرا، مفهوم استفاده مجدد به عنوان یکی از اصول SOLID گسترش یافت و در متدولوژی های توسعه نرم افزار تثبیت شد. تفکیک آن از واژگان مشابه Reuse با Copy-Paste متفاوت است. Reuse به معنای استفاده از کد بدون تکرار غیرضروری و با حفظ ساختار و انسجام است. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف با تعریف توابع، کلاس ها، کتابخانه ها یا API ها می توان کد را به گونه ای طراحی کرد که در پروژه های متعدد بدون تغییر استفاده شود. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن گاهی Reuse نامناسب می تواند به وابستگی بیش ازحد و افزایش پیچیدگی منجر شود، به ویژه اگر کد برای کاربرد خاصی طراحی شده باشد. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی Reuse به عنوان راهبردی هوشمندانه در توسعه نرم افزار، باعث کاهش زمان، هزینه و خطا شده و کیفیت کلی پروژه را افزایش می دهد. ماژولار بودن، طراحی مجدد، برنامه نویسی شی گرا
