مقدمه مفهومی درباره واژه واژه ’’Resident’’ به معنای مقیم بودن یا ماندگاری در سیستم است. این واژه در زمینه فناوری اطلاعات به برنامه ها یا داده هایی اطلاق می شود که پس از راه اندازی سیستم در حافظه باقی می مانند. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در دنیای نرم افزار، ’’resident’’ به برنامه ها و فرآیندهایی اطلاق می شود که به طور مداوم در حافظه سیستم قرار دارند. این برنامه ها به طور معمول پس از راه اندازی سیستم فعال و در حال اجرا باقی می مانند. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT در سیستم عامل ها، برخی از برنامه ها به طور ’’resident’’ در حافظه باقی می مانند تا به طور مداوم در دسترس باشند. به عنوان مثال، آنتی ویروس ها یا درایورها ممکن است مقیم باشند تا به طور مداوم سیستم را نظارت کنند. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری سیستم ها، فرآیندهای مقیم به حافظه و پردازنده سیستم فشار وارد می کنند، بنابراین مدیریت صحیح این فرآیندها برای بهینه سازی عملکرد ضروری است. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف واژه ’’resident’’ از اوایل دهه ۱۹۷۰ وارد دنیای فناوری اطلاعات شد و در سیستم عامل های اولیه به منظور اشاره به برنامه های مقیم در حافظه به کار می رفت. تفکیک آن از واژگان مشابه واژه ’’resident’’ با ’’non-resident’’ تفاوت دارد. ’’Non-resident’’ به برنامه ها یا داده هایی اطلاق می شود که تنها به طور موقت در حافظه سیستم قرار می گیرند و پس از انجام عمل خاصی از حافظه حذف می شوند. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در زبان های برنامه نویسی مانند C، فرآیندهای مقیم به طور معمول به وسیله توابعی مانند `fork` ایجاد می شوند که یک فرآیند جدید را در حافظه ایجاد کرده و آن را برای اجرا در نظر می گیرند. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن سوءبرداشت رایج این است که فرآیندهای مقیم همیشه کارآمد هستند. در واقع، این فرآیندها می توانند منابع زیادی از سیستم مصرف کنند که می تواند بر عملکرد کلی تأثیر بگذارد. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی مدیریت صحیح فرآیندهای مقیم و حافظه مورد استفاده آنها برای حفظ کارایی سیستم و جلوگیری از مشکلات حافظه ضروری است. حافظه مقیم، پردازش ها، منابع
