مقدمه مفهومی حافظه فیزیکی (Physical Memory) به تراشه های RAM واقعی در سیستم اشاره دارد که داده ها و دستورالعمل های در حال اجرا را به صورت موقت ذخیره می کند. این حافظه با سرعت بالا مستقیماً توسط پردازنده قابل دسترسی است. کاربرد در فناوری اطلاعات 1. در معماری کامپیوتر: ذخیره سازی موقت داده های در حال پردازش 2. در سیستم های عامل: مدیریت و تخصیص حافظه 3. در مجازی سازی: تخصیص حافظه به ماشین های مجازی 4. در بهینه سازی: افزایش عملکرد سیستم مثال های واقعی - ماژول های DDR4 در کامپیوترهای مدرن - حافظه های ECC در سرورها - تنظیمات حافظه در BIOS/UEFI نقش در توسعه نرم افزار ملاحظات برنامه نویسی: - مدیریت آگاهانه حافظه در زبان های سطح پایین - بهینه سازی دسترسی به حافظه در الگوریتم ها - جلوگیری از نشت حافظه (Memory Leaks) تاریخچه تکامل حافظه فیزیکی: - 1940: حافظه های لوله اشعه کاتدی - 1980: حافظه های DRAM و SRAM - 2000: فناوری های DDR پیشرفته تفاوت با مفاهیم مشابه - با ’’Virtual Memory’’ که فضای آدرس دهی منطقی است - با ’’Storage’’ که حافظه پایدار است پیاده سازی فنی - در لینوکس: دستور free و فایل های /proc/meminfo - در Windows: Task Manager و Performance Monitor - در برنامه نویسی: مدیریت مستقیم حافظه در C/C++ چالش ها - محدودیت ظرفیت فیزیکی - تأخیر در دسترسی (Latency) - هماهنگی با سرعت پردازنده نتیجه گیری مدیریت کارآمد حافظه فیزیکی تأثیر مستقیمی بر عملکرد کلی سیستم دارد.
