مقدمه مفهومی پرانتزها (Parentheses) در برنامه نویسی به نمادهای جفت () اطلاق می شوند که کاربردهای متعددی در سینتکس زبان های برنامه نویسی دارند. این نمادها برای تعیین اولویت عملیات، فراخوانی توابع و گروه بندی عبارات استفاده می شوند. کاربرد در فناوری اطلاعات 1. در عبارات ریاضی برای تعیین اولویت 2. در فراخوانی توابع و متدها 3. در کنترل جریان برنامه 4. در توپل ها و سایر ساختارهای داده مثال های واقعی - (a + b) * c برای تعیین اولویت - print(’’Hello’’) برای فراخوانی تابع - if (condition) برای شرط ها نقش در توسعه نرم افزار کاربردهای پیشرفته: - در عبارات منظم (Regular Expressions) - در ماکروهای C/C++ - در فهرست های زبان Lisp تاریخچه تکامل استفاده از پرانتزها: - 1950: استفاده در زبان های ماشین - 1960: استانداردسازی در ALGOL - 1980: کاربردهای پیشرفته در Lisp تفاوت با مفاهیم مشابه - با ’’Brackets’’ [] که برای آرایه ها استفاده می شود - با ’’Braces’’ {} که برای بلوک های کد به کار می رود پیاده سازی فنی - در Python: برای توپل ها و فراخوانی توابع - در C: برای عبارات شرطی - در Lisp: برای تمام عبارات چالش ها - مدیریت پرانتزهای تو در تو - خطاهای سینتکسی ناشی از پرانتزهای نامتوازن - خوانایی کد با پرانتزهای زیاد نتیجه گیری استفاده صحیح از پرانتزها برای نوشتن کدهای صحیح و خوانا ضروری است.
