مقدمه مفهومی پی جو (Pager) یک ابزار نمایش محتوای متنی در محیط های ترمینال است که محتوا را به صورت صفحه بندی شده نمایش می دهد و امکان پیمایش به جلو و عقب را فراهم می کند. این ابزار به ویژه برای مشاهده فایل های طولانی در محیط های یونیکس/لینوکس طراحی شده است. کاربرد در فناوری اطلاعات 1. در سیستم های یونیکس/لینوکس: مشاهده فایل های سیستم و خروجی دستورات 2. در محیط های توسعه: نمایش خروجی برنامه ها 3. در مدیریت سیستم: بررسی لاگ های سیستم 4. در برنامه نویسی: نمایش مستندات و راهنماها مثال های واقعی - دستور less در لینوکس - برنامه more در سیستم های یونیکس قدیمی - پی جوی داخلی در ابزارهای مثل git log نقش در توسعه نرم افزار پی جوها معمولاً با ویژگی های زیر پیاده سازی می شوند: - پیمایش خط به خط یا صفحه به صفحه - جستجوی متن درون محتوا - پرش به خط خاص - نمایش شماره خطوط تاریخچه توسعه پی جوها به دهه 1970 بازمی گردد: - 1978: معرفی more در BSD - 1984: توسعه less به عنوان جایگزین پیشرفته تر - 1990: ادغام قابلیت های پی جو در ابزارهای دیگر تفاوت با مفاهیم مشابه - با ’’Text Editor’’ که امکان ویرایش متن را دارد - با ’’Terminal’’ که محیط کلی تعامل است پیاده سازی فنی - در لینوکس: دستورات less و more - در Python: ماژول pydoc - در Git: git log --pretty=format: چالش ها - نمایش محتوای باینری - مدیریت فایل های بسیار بزرگ - پشتیبانی از کاراکترهای خاص نتیجه گیری پی جوها ابزارهای ضروری برای کار با محتوای متنی در محیط های ترمینال هستند و کارایی سیستم های مبتنی بر متن را افزایش می دهند.
