مقدمه مفهومی انتقال خطی (linear transfer) به روشی از جابجایی داده اشاره دارد که در آن اطلاعات با نرخ ثابت و بدون تغییرات ناگهانی در پهنای باند منتقل می شوند. این نوع انتقال در بسیاری از پروتکل های شبکه، سیستم های ذخیره سازی و رابط های سخت افزاری کاربرد دارد. انتقال خطی در مقابل روش های انتقال غیرخطی (مانند انتقال انفجاری یا تطبیقی) قرار می گیرد که نرخ انتقال در آنها متغیر است.
ویژگی های انتقال خطی 1) نرخ انتقال ثابت و قابل پیش بینی 2) تاخیر کم و ثابت (low and consistent latency) 3) عدم وابستگی به شرایط شبکه یا دستگاه های واسط 4) مناسب برای داده های حساس به زمان مانند صوت و ویدئو 5) سربار مدیریتی کمتر نسبت به روش های تطبیقی
کاربردهای انتقال خطی 1) پخش رسانه ای زنده (live streaming) 2) سیستم های بلادرنگ صنعتی 3) انتقال داده در شبکه های اختصاصی 4) رابط های سخت افزاری مانند PCIe 5) سیستم های ذخیره سازی با کارایی ثابت 6) ارتباطات ماهواره ای و رادیویی
مزایا و معایب مزایا: 1) پیش بینی پذیری عملکرد 2) کیفیت ثابت خدمات 3) پیاده سازی ساده تر 4) مناسب برای سیستم های حساس به تاخیر
معایب: 1) عدم استفاده بهینه از پهنای باند موجود 2) عملکرد زیربهینه در شرایط متغیر شبکه 3) محدودیت در مواجهه با ترافیک های ناگهانی
پروتکل های مبتنی بر انتقال خطی 1) TCP در حالت بدون کنترل ازدحام 2) پروتکل های اختصاصی رسانه ای 3) سیستم های انتقال فایل با نرخ ثابت 4) پروتکل های صنعتی مانند PROFINET RT 5) استانداردهای ارتباط سخت افزاری
بهینه سازی انتقال خطی 1) تنظیم اندازه بافرهای مناسب 2) انتخاب اندازه بسته های بهینه 3) زمان بندی دقیق انتقال ها 4) پیش بینی و جبران تاخیرها 5) استفاده از مسیرهای اختصاصی
روندهای آینده 1) توسعه پروتکل های ترکیبی خطی-تطبیقی 2) بهبود مدیریت کیفیت خدمات (QoS) 3) یکپارچه سازی با شبکه های نسل جدید 4) کاربردهای جدید در اینترنت اشیا
نتیجه گیری انتقال خطی اگرچه ساده به نظر می رسد، اما در بسیاری از کاربردهای حساس و تخصصی بهترین گزینه است. انتخاب بین انتقال خطی و روش های دیگر باید با توجه به نیازمندی های خاص هر سیستم انجام شود. با رشد نیاز به سیستم های بلادرنگ و قابل پیش بینی، اهمیت درک و بهینه سازی انتقال خطی افزایش یافته است.
