مقدمه مفهومی درباره واژه اشکال درونی (Internal Bug) به خطاها یا مشکلاتی در سیستم های نرم افزاری یا سخت افزاری اطلاق می شود که منشأ آن در پیاده سازی داخلی سیستم است و معمولاً به دلیل اشتباه در طراحی الگوریتم، پیاده سازی نادرست منطق کسب وکار یا خطاهای محاسباتی رخ می دهد. این نوع اشکالات اغلب توسط کاربران عادی قابل تشخیص نیستند و نیاز به تخصص فنی برای شناسایی و رفع دارند. کاربرد در فناوری اطلاعات در توسعه نرم افزار (خطاهای منطقی). در سیستم عامل (خطاهای هسته). در پایگاه داده (مشکلات بهینه ساز پرس وجو). در کتابخانه های برنامه نویسی (پیاده سازی نادرست الگوریتم ها). در سیستم های توزیع شده (مشکلات همزمانی). در سخت افزار (خطاهای طراحی مدار). در سیستم های امنیتی (آسیب پذیری های داخلی). مثال های کاربردی خطای محاسباتی در الگوریتم مالی. مشکل همزمانی در سیستم چندنخی. خطای حافظه در مدیریت منابع. آسیب پذیری امنیتی در پیاده سازی رمزنگاری. رفتار نادرست بهینه ساز کامپایلر. خطای گرد کردن اعداد در محاسبات علمی. مشکل در الگوریتم های مرتب سازی داخلی. نقش در چرخه توسعه نرم افزار اشکالات درونی معمولاً در مرحله تست واحد و تست یکپارچه سازی کشف می شوند. رفع آنها اغلب نیاز به تغییر در معماری یا پیاده سازی سیستم دارد. ممکن است باعث رفتارهای غیرمنتظره در شرایط خاص شوند. شناسایی آنها اغلب نیاز به ابزارهای تخصصی دیباگینگ دارد. می توانند تأثیرات سیستمی گسترده ای داشته باشند. معمولاً از دید تست های سطح بالا پنهان می مانند. تاریخچه و تکامل اولین اشکالات نرم افزاری به دهه 1940 بازمی گردد. در دهه 1980 با پیچیده تر شدن سیستم ها، اشکالات درونی بیشتر ظاهر شدند. امروزه با روش هایی مانند بررسی کد و تست واحد سعی می کنند این اشکالات را زودتر شناسایی کنند. ابزارهای تحلیل استاتیک و دینامیک پیشرفته برای کشف این مشکلات توسعه یافته اند. تفاوت با مفاهیم مشابه اشکال درونی با خطای کاربری که ناشی از ورودی نامعتبر است متفاوت است. همچنین با مشکل سخت افزاری که منشأ فیزیکی دارد فرق دارد. اشکال درونی ناشی از اشتباه در طراحی یا پیاده سازی منطق سیستم است. پیاده سازی در فناوری در تست واحد با فریمورک هایی مانند JUnit. در دیباگینگ با ابزارهایی مانند gdb. در تحلیل کد با SonarQube. در سیستم عامل با لاگ های داخلی. در سخت افزار با شبیه سازها. در سیستم های توزیع شده با ابزارهای ردیابی توزیع شده. چالش ها شناسایی اشکالات در شرایط خاص. رفع اشکال بدون ایجاد مشکلات جدید. مستندسازی اشکالات برای تیم های دیگر. اولویت بندی رفع اشکالات درونی. تأثیر تغییرات در نسخه های مختلف. امنیت در سیستم های با اشکالات درونی. نتیجه گیری اشکالات درونی بخش اجتناب ناپذیر توسعه سیستم های پیچیده هستند. ایجاد فرآیندهای مؤثر برای شناسایی، مستندسازی و رفع این اشکالات برای حفظ کیفیت سیستم ضروری است. استفاده از روش های مهندسی نرم افزار صحیح می تواند احتمال بروز این اشکالات را به حداقل برساند.
