مقدمه مفهومی سیستم های تعاملی (Interactive Systems) به برنامه ها یا سرویس هایی گفته می شود که به صورت پویا به ورودی کاربر پاسخ می دهند و امکان ارتباط دوطرفه بین انسان و ماشین را فراهم می کنند. این سیستم ها در مقابل سیستم های دسته ای قرار می گیرند. کاربرد در فناوری اطلاعات در برنامه های کاربردی - در ابزارهای توسعه - در سیستم های آموزشی - در شبیه سازها - در رابط های مدیریتی مثال های واقعی ویرایشگرهای کد - کنسول های مدیریت سیستم - برنامه های طراحی - محیط های توسعه یکپارچه - بازی های ویدیویی نقش در توسعه نرم افزار بهبود بهره وری کاربر - امکان آزمایش سریع - یادگیری تعاملی - اشکال زدایی پویا - تجربه کاربری غنی تاریخچه و تکامل از سیستم های تعاملی اولیه مانند Sketchpad (1963) به رابط های مدرن مبتنی بر لمس و صدا تکامل یافته است. تفکیک از مفاهیم مشابه با ’’بلادرنگ’’ که محدودیت زمانی سخت تر دارد متفاوت است. همچنین با ’’پویا’’ که ممکن است تعاملی نباشد فرق دارد. پیاده سازی در فناوری های مختلف در وب: JavaScript و AJAX - در دسکتاپ: حلقه های رویداد - در موبایل: gestureها - در CLI: خواندن ورودی چالش ها و ملاحظات مدیریت حالت - پاسخگویی - امنیت ورودی - دسترسی پذیری - مصرف منابع بهترین روش ها طریمی سازی بازخورد - مدیریت صحیح رویدادها - بهینه سازی عملکرد - تست تجربه کاربری - پشتیبانی از روش های مختلف ورودی کاربرد در معماری های مدرن در ابزارهای low-code - در محیط های توسعه ابری - در سیستم های یادگیری ماشین تعاملی - در رابط های مکالمه ای نتیجه گیری سیستم های تعاملی مدرن با ترکیب فناوری های پیشرفته، تجربه کاربری غنی تری ایجاد می کنند و بهره وری را افزایش می دهند.
