مقدمه مفهومی دستورالعمل (Instruction) در معماری کامپیوتر به کوچکترین عملیاتی گفته می شود که یک پردازنده می تواند اجرا کند. هر دستورالعمل شامل کد عملیاتی (Opcode) و ممکن است شامل عملوندها باشد. این دستورالعمل ها اساس کار برنامه های کامپیوتری را تشکیل می دهند. کاربرد در فناوری اطلاعات در معماری پردازنده ها - در زبان های اسمبلی - در کامپایلرها - در شبیه سازهای پردازنده - در برنامه نویسی سطح پایین مثال های واقعی دستور ADD در اسمبلی - دستور MOV در x86 - دستور LOAD در معماری RISC - دستورات شرطی مانند JMP نقش در توسعه نرم افزار پایه ای برای اجرای برنامه ها - بهینه سازی عملکرد - اشکال زدایی سطح پایین - توسعه درایورها - برنامه نویسی سیستم عامل تاریخچه و تکامل اولین مجموعه دستورالعمل ها در کامپیوترهای اولیه مانند ENIAC (1945) بسیار ساده بودند. با ظهور معماری های CISC و RISC در دهه های 1970 و 1980، مجموعه دستورالعمل ها پیچیده تر شدند. تفکیک از مفاهیم مشابه با ’’دستور’’ در زبان های سطح بالا که ممکن است به چندین دستورالعمل ماشین ترجمه شود متفاوت است. پیاده سازی در معماری های مختلف در x86: مجموعه دستورات پیچیده (CISC) - در ARM: دستورات کاهش یافته (RISC) - در GPUها: دستورات برداری - در کوانتومی: دستورات کوانتومی چالش ها و ملاحظات سازگاری عقب گرا - امنیت دستورالعمل ها - بهینه سازی مصرف انرژی - پیچیدگی پیاده سازی - تأخیر در اجرا بهترین روش ها استفاده از دستورالعمل های بهینه - کاهش وابستگی ها - استفاده از دستورالعمل های برداری - توجه به خط لوله پردازنده کاربرد در معماری های مدرن در پردازنده های چندهسته ای - در واحدهای پردازش گرافیکی - در پردازنده های کوانتومی - در معماری های عصبی نتیجه گیری درک مجموعه دستورالعمل ها برای برنامه نویسی سطح پایین و بهینه سازی عملکرد ضروری است و پایه ای برای درک عمیق تر معماری کامپیوتر محسوب می شود.
