مقدمه مفهومی واردات (Import) در برنامه نویسی به مکانیزمی گفته می شود که به وسیله آن می توان کد، ماژول ها، کتابخانه ها یا منابع دیگر را به برنامه فعلی اضافه کرد و از عملکردهای آنها استفاده نمود. این مفهوم پایه ای برای برنامه نویسی ماژولار و استفاده مجدد از کد است. کاربرد در فناوری اطلاعات در برنامه نویسی برای استفاده از کتابخانه ها - در اسکریپت نویسی برای بارگذاری ماژول ها - در پردازش داده برای وارد کردن مجموعه داده ها - در سیستم های عامل برای بارگذاری کتابخانه های پویا مثال های واقعی وارد کردن کتابخانه استاندارد در پایتون - استفاده از #include در C/C++ - بارگذاری بسته ها در جاوا با import - استفاده از require در JavaScript نقش در توسعه نرم افزار امکان استفاده مجدد از کد - کاهش تکرار - سازماندهی بهتر پروژه ها - جداسازی نگرانی ها - مدیریت وابستگی ها تاریخچه و تکامل مفهوم واردات از زبان های اولیه مانند فورتران و ALGOL آغاز شد. در زبان های مدرن این مفهوم بسیار پیشرفته شده و در سیستم های مدیریت بسته مانند npm و pip به بلوغ رسیده است. تفکیک از مفاهیم مشابه با ’’include’’ که معمولاً جایگزینی متن است متفاوت است. همچنین با ’’لینک’’ که در مرحله بعد از کامپایل انجام می شود فرق دارد. پیاده سازی در زبان های مختلف پایتون: import, from...import - جاوا: import, require - C/C++: #include - JavaScript: import, require - PHP: use, require_once چالش ها و ملاحظات مدیریت وابستگی ها - حل تعارض نام ها - مسائل امنیتی - تأثیر بر عملکرد - حجم نهایی برنامه بهترین روش ها واردات دقیق (نه کل کتابخانه) - سازماندهی منطقی واردات - استفاده از محیط های مجازی - مستندسازی وابستگی ها کاربرد در معماری های مدرن در میکروسرویس ها برای client libraries - در برنامه های بزرگ با سیستم های مدیریت بسته - در معماری پلاگین با بارگذاری پویا نتیجه گیری سیستم های واردات پیشرفته پایه ای برای توسعه نرم افزارهای قابل نگهداری و ماژولار هستند و درک عمیق آنها برای هر توسعه دهنده ای ضروری است.
