مقدمه مفهومی تابع (Function) در برنامه نویسی به بلوکی از کد گفته می شود که یک وظیفه مشخص را انجام می دهد، می تواند پارامتر دریافت کند، مقداری را برگرداند و بارها در برنامه فراخوانی شود. توابع پایه و اساس برنامه نویسی ساخت یافته و ماژولار هستند. اجزای اصلی تابع 1. نام تابع (Function Name) 2. پارامترهای ورودی (Parameters) 3. بدنه تابع (Function Body) 4. مقدار بازگشتی (Return Value) 5. محدوده (Scope) انواع توابع 1. توابع کتابخانه ای (Built-in) 2. توابع تعریف شده توسط کاربر 3. توابع بازگشتی (Recursive) 4. توابع بی نام (Anonymous/Lambda) 5. متدهای شیءگرا (Methods) مزایای استفاده از توابع 1. کاهش تکرار کد 2. افزایش خوانایی و نظم برنامه 3. تسهیل اشکال زدایی و تست 4. امکان استفاده مجدد از کد 5. تقسیم مسئولیت ها در تیم های توسعه اصول طراحی خوب توابع - انجام یک وظیفه واحد (Single Responsibility) - نام گذاری گویا و دقیق - اندازه کوچک و مدیریت پذیر - حداقل وابستگی به محیط خارج - مستندسازی کامل چالش ها - مدیریت وابستگی های پیچیده - اشکال زدایی زنجیره فراخوانی ها - تعادل بین ماژولار بودن و عملکرد - مدیریت حالت در توابع خالص - بهینه سازی فراخوانی های مکرر روندهای جدید 1. توابع سرورلس در محاسبات ابری 2. برنامه نویسی تابعی پیشرفته 3. توابع هوشمند مبتنی بر یادگیری ماشین 4. بهینه سازی خودکار توسط کامپایلرها 5. یکپارچه سازی با سیستم های رویدادمحور
