مقدمه مفهومی درباره واژه حافظه بسط یافته راه حلی در کامپیوترهای مبتنی بر پردازنده های 16 بیتی مانند 8086 بود که محدودیت 1MB حافظه آدرس پذیر داشتند. این فناوری با استفاده از تکنیک صفحه بندی، امکان دسترسی به حافظه اضافی را فراهم می کرد. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در کامپیوترهای شخصی دهه 1980. در سیستم عامل DOS. در برنامه های حجیم مانند صفحه گسترده ها. در بازی های کامپیوتری اولیه. در شبیه سازی سیستم های قدیمی. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT استفاده در Lotus 1-2-3. بازی هایی مانند Flight Simulator. سیستم های حسابداری قدیمی. شبیه سازهای سیستم های ارثی. موزه های فناوری. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری سیستم های قدیمی، راه حلی برای محدودیت های سخت افزاری بود. در توسعه نرم افزارهای آن دوره، نیاز به مدیریت دستی حافظه داشت. در مهاجرت سیستم های قدیمی، درک آن مهم است. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف این فناوری در دهه 1980 با استاندارد EMS معرفی شد. در دهه 1990 با ظهور پردازنده های 32 بیتی منسوخ شد. امروزه فقط در شبیه سازها و سیستم های ارثی دیده می شود. تفکیک آن از واژگان مشابه حافظه بسط یافته نباید با حافظه توسعه یافته (Extended) اشتباه گرفته شود. حافظه بسط یافته از صفحه بندی استفاده می کرد، در حالی که حافظه توسعه یافته مستقیماً آدرس پذیر بود. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در اسمبلی x86 با وقفه های خاص. در C با کتابخانه های EMS. در DOS با درایور EMM386. در شبیه سازهای مدرن با تقلید سخت افزار قدیمی. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن یک باور غلط این است که این فناوری هنوز کاربرد دارد، در حالی که کاملاً منسوخ شده است. چالش اصلی، شبیه سازی صحیح آن برای اجرای نرم افزارهای قدیمی است. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی درک حافظه بسط یافته برای کار با سیستم های قدیمی یا مطالعه تاریخچه کامپیوتر مفید است. این فناوری نشان دهنده خلاقیت برای غلبه بر محدودیت های سخت افزاری است.
