مقدمه مفهومی درباره واژه دور انداختن (Discard) در فناوری اطلاعات به فرآیند حذف عمدی و غیرقابل بازگشت داده ها، بسته های شبکه یا منابع سیستم اطلاق می شود. این عمل معمولاً زمانی انجام می شود که داده ها نامعتبر، غیرضروری یا خطرناک تشخیص داده شوند. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در مدیریت حافظه، دور انداختن اشیا غیرضروری انجام می شود. در شبکه های کامپیوتری، بسته های معیوب دور انداخته می شوند. در پایگاه داده، رکوردهای تکراری ممکن است دور انداخته شوند. در برنامه نویسی، مقادیر بازگشتی استفاده نشده دور انداخته می شوند. در امنیت اطلاعات، کلیدهای قدیمی دور انداخته می شوند. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT دور انداختن بسته های شبکه با checksum نامعتبر، حذف فایل های موقت سیستم، دور ریختن sessionهای منقضی شده، حذف پیام های صف های پردازش، کنار گذاشتن تراکنش های بانکی نامعتبر. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری نرم افزار، مکانیسم های دورانداختن برای مدیریت منابع مهم هستند. در سیستم های توزیع شده، دور انداختن پیام های قدیمی ضروری است. در معماری event-driven، رویدادهای پردازش شده ممکن است دور انداخته شوند. در سیستم های real-time، داده های منقضی شده دور ریخته می شوند. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف مفهوم دور انداختن از اولین روزهای پردازش داده در دهه 1950 وجود داشت. در دهه 1980 با ظهور سیستم های transaction-based رسمیت یافت. امروزه در پروتکل های امنیتی مدرن، دور انداختن ایمن داده ها اهمیت ویژه ای دارد. تفکیک آن از واژگان مشابه دور انداختن با حذف (Delete) متفاوت است - حذف ممکن است قابل بازگشت باشد. همچنین با archive که برای ذخیره سازی طولانی مدت است تفاوت دارد. در برخی متون، دور انداختن با purge که حذف سیستماتیک است اشتباه گرفته می شود. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در Python با دستور del می توان اشیا را دور انداخت. در Java با null کردن references حافظه آزاد می شود. در C++ با destructorها منابع آزاد می شوند. در SQL با دستور TRUNCATE داده ها دور ریخته می شوند. در JavaScript با تنظیم null روی متغیرها. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن یک باور غلط این است که دور انداختن همیشه فوراً منابع را آزاد می کند. چالش اصلی، تشخیص زمان مناسب برای دور انداختن داده هاست. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی دور انداختن صحیح داده ها و منابع برای حفظ کارایی و امنیت سیستم ها ضروری است و باید با دقت برنامه ریزی شود.
