مقدمه مفهومی درباره واژه اختصاص دهی (Dedication) در علوم کامپیوتر به فرآیند تخصیص منابع سیستم به یک وظیفه یا فرآیند خاص اشاره دارد. این مفهوم در مدیریت منابع سیستم های کامپیوتری نقش محوری ایفا می کند و پایه ای برای درک تخصیص حافظه، زمان پردازنده و دیگر منابع محدود سیستم است. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در برنامه نویسی، اختصاص دهی معمولاً به تخصیص حافظه اشاره دارد. در سیستم عامل ها، این مفهوم به تخصیص منابع سخت افزاری مانند CPU، دیسک و شبکه گسترش می یابد. در محاسبات ابری، اختصاص دهی منابع مجازی به نمونه های ابری نیز زیر این مفهوم قرار می گیرد. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT در یک سرور وب، اختصاص دهی حافظه به هر درخواست کاربر. در بازی های کامپیوتری، اختصاص منابع گرافیکی به رندرینگ صحنه های مختلف. در پایگاه داده، تخصیص فضای ذخیره سازی به جداول مختلف. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها اختصاص دهی مناسب منابع عامل کلیدی در طراحی سیستم های مقیاس پذیر است. در معماری میکروسرویس ها، هر سرویس نیاز به تخصیص منابع خاص خود دارد. در سیستم های بلادرنگ، مدیریت دقیق اختصاص منابع برای پاسخگویی به مهلت های زمانی حیاتی است. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف مفهوم اختصاص دهی از اولین روزهای محاسبات در دهه 1940 وجود داشت. در دهه 1960 با ظهور سیستم عامل های چندبرنامه ای اهمیت یافت. امروزه در محیط های مجازی سازی و ابری، اشکال پیشرفته تری از اختصاص دهی پویا توسعه یافته اند. تفکیک آن از واژگان مشابه اختصاص دهی با تخصیص (Allocation) متفاوت است؛ اختصاص دهی معمولاً به تخصیص ثابت و اختصاصی اشاره دارد، در حالی که تخصیص می تواند پویا و اشتراکی باشد. همچنین با واژه Reservation (رزرو) که به حفظ منابع برای آینده اشاره دارد تفاوت دارد. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در C/C++ با توابع malloc و new. در Java با عملگر new و مدیریت خودکار حافظه. در Python با سازنده های شیء. در سیستم عامل ها با فراخوانی های سیستمی مانند mmap و sbrk. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن یک سوءبرداشت رایج این است که اختصاص دهی همیشه به معنی تخصیص فیزیکی است، در حالی که اغلب مجازی است. چالش اصلی در مدیریت اختصاص دهی منابع، جلوگیری از هدررفت منابع یا کمبود آن هاست. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی درک صحیح اختصاص دهی منابع برای طراحی سیستم های کارآمد ضروری است. مهندسان باید بین اختصاص دهی ثابت و پویا بر اساس نیازهای سیستم تعادل برقرار کنند.
