مقدمه مفهومی درباره واژه بلور (Crystal) در الکترونیک و فناوری اطلاعات به مواد جامدی با ساختار اتمی منظم گفته می شود که خواص الکترونیکی و نوری ویژه ای دارند. این مواد در ساخت بسیاری از قطعات کامپیوتری استفاده می شوند. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در ساخت نوسان سازهای کوارتز برای ساعت های سیستم، در نمایشگرهای کریستال مایع (LCD)، در حافظه های کریستال فوتونی، در لیزرها، و در هر جایی که نیاز به مواد با خواص الکترونیکی کنترل شده باشد استفاده می شود. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT کریستال های نوسان ساز در مادربردهای کامپیوتر، نمایشگرهای LCD لپ تاپ و تلفن های هوشمند، حافظه های نوری، قطعات الکترونیکی ارتباطی، و سنسورهای کریستالی. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری سیستم ها، کریستال های نوسان ساز پایه زمان بندی دقیق را فراهم می کنند. در سیستم های نهفته، دقت کریستال بر عملکرد سیستم تأثیر می گذارد. در شبکه ها، همگام سازی ساعت های کریستالی مهم است. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف استفاده از کریستال ها در الکترونیک به دهه 1920 برمی گردد. در دهه 1970 با ظهور نمایشگرهای LCD اهمیت یافت. امروزه با فناوری های جدید، کریستال های پیشرفته تری توسعه یافته اند. تفکیک آن از واژگان مشابه بلور با سرامیک (Ceramic) تفاوت دارد: سرامیک ها بی نظم هستند. همچنین با شیشه که ساختار آمورف دارد متفاوت است. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف بلورها عمدتاً در سطح سخت افزار استفاده می شوند، اما در برنامه نویسی می توان با کتابخانه هایی مانند Python’s time برای کار با ساعت های کریستالی تعامل داشت. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن حساسیت کریستال ها به دما و فشار، هزینه تولید برخی کریستال های خاص، و تصور اینکه همه کریستال ها شفاف هستند از چالش های رایج هستند. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی درک خواص و کاربردهای کریستال ها می تواند به طراحی سیستم های الکترونیکی دقیق تر کمک کند. پیشرفت ها در فناوری کریستال ها نویدبخش تحول در صنعت فناوری اطلاعات است.
