مقدمه مفهومی درباره واژه پرونده هسته (Core file) یک تصویر از حافظه یک فرآیند در لحظه سقوط (crash) است که توسط سیستم عامل ایجاد می شود. این فایل برای تحلیل و اشکال زدایی مشکلات برنامه ها استفاده می شود. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در اشکال زدایی برنامه های پیچیده، در تحلیل خرابی های سیستم، در توسعه درایورهای دستگاه، و در هر جایی که نیاز به بررسی وضعیت برنامه در لحظه سقوط باشد استفاده می شود. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT اشکال زدایی سرویس های وب که به طور ناگهانی سقوط می کنند، تحلیل علت از کار افتادن دیتابیس، بررسی مشکلات درایورهای لینوکس، و عیب یابی برنامه های سیستمی. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری سیستم ها، امکان ایجاد پرونده های هسته باید در نظر گرفته شود. در سیستم های حیاتی، پرونده های هسته می توانند به تحلیل سریع مشکلات کمک کنند. در DevOps، این پرونده ها بخشی از روند نظارت هستند. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف پرونده های هسته از اولین روزهای سیستم عامل یونیکس در دهه 1970 وجود داشتند. در دهه 1990 با ابزارهایی مانند gdb پیشرفته تر شدند. امروزه در سیستم های مدرن، فرمت های پیشرفته تری مانند coredump وجود دارد. تفکیک آن از واژگان مشابه پرونده هسته با لاگ خطا (Error Log) تفاوت دارد: پرونده هسته تصویر حافظه است در حالی که لاگ فقط پیام های خطا را ثبت می کند. همچنین با heap dump که فقط بخشی از حافظه را ذخیره می کند متفاوت است. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در لینوکس با ulimit -c، در C/C++ با signal handlerها، در Python با ماژول faulthandler، در Java با -XX:+HeapDumpOnOutOfMemoryError (برای heap dump مشابه). چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن پرونده های هسته بزرگ می توانند فضای دیسک را پر کنند، ممکن است حاوی اطلاعات حساس باشند، و تحلیل آنها نیاز به تخصص دارد. برخی تصور می کنند همه خطاها پرونده هسته ایجاد می کنند. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی توانایی تحلیل پرونده های هسته یک مهارت ارزشمند برای توسعه دهندگان سیستم های حیاتی است. پیکربندی صحیح سیستم برای ایجاد این پرونده ها می تواند زمان اشکال زدایی را کاهش دهد.
