مقدمه مفهومی درباره واژه ویژگی های مشترک (Common Properties) به مجموعه ای از صفات، تنظیمات یا مقادیر اشاره دارد که بین چندین موجودیت در یک سیستم استفاده می شوند. این ویژگی ها پایه ای برای یکنواختی و مدیریت متمرکز در طراحی سیستم هستند. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات ویژگی های مشترک در CSS (مثل رنگ های پایه)، طراحی سیستم های UI، کلاس های پایه در OOP، پیکربندی های سرور و تنظیمات محیطی کاربرد دارند. در معماری داده، ویژگی های مشترک ستون های چندین جدول را تعریف می کنند. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT propهای مشترک در React مانند className متغیرهای محیطی مشترک در .env files ویژگی های مشترک در Material UI Theme ستون های مشترک در جداول دیتابیس مانند created_at تنظیمات مشترک در فایل های config.xml نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری های مدرن، مدیریت ویژگی های مشترک از طریق سیستم های طراحی (Design Systems) و تنظیمات متمرکز انجام می شود. در میکروسرویس ها، ویژگی های مشترک معمولاً در سرویس های جداگانه مدیریت می شوند. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف مفهوم ویژگی های مشترک با ظهور برنامه نویسی شی گرا در دهه 1980 شکل گرفت. در دهه 2000 با گسترش چارچوب های وب مانند Spring، تزریق ویژگی های مشترک استاندارد شد. امروزه در سیستم های طراحی مانند Atomic Design، ویژگی های مشترک نقش کلیدی دارند. تفکیک آن از واژگان مشابه ویژگی های مشترک با تنظیمات پیش فرض (Defaults) که فقط مقادیر اولیه هستند متفاوت است. همچنین با Inheritance که شامل رفتارها نیز می شود فرق دارد. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف CSS: متغیرهای custom properties (--main-color) Java: کلاس های abstract با فیلدهای protected TypeScript: interfaceهای پایه Python: کلاس های mixin C#: attributeهای مشترک چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن چالش اصلی، مدیریت تغییرات در ویژگی های مشترک بدون شکستن وابستگی هاست. همچنین برخی توسعه دهندگان بین ویژگی های مشترک و تنظیمات جهانی تمایز قائل نمی شوند. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی طراحی هوشمندانه ویژگی های مشترک می تواند به کاهش پیچیدگی سیستم و افزایش یکپارچگی کمک کند، اما نیاز به مدیریت دقیق دارد.