مقدمه مفهومی درباره واژه تصدیق (Commit) در سیستم های کنترل نسخه، نقطه عطفی است که تغییرات کد را به صورت دائمی در تاریخچه پروژه ثبت می کند. هر Commit یک تصویر لحظه ای (Snapshot) از پروژه است که می توان به آن بازگشت. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات Commitها پایه کار با Git و سایر VCSها هستند. در فرآیندهای CI/CD، هر Commit می تواند trigger یک build باشد. در روش های چابک، Commitهای کوچک و مکرر توصیه می شوند. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT دستور git commit -m ’’message’’ Commitهای GitHub با hashهایی مانند a1b2c3d پیام های Commit استاندارد مانند ’’Fix: resolve login bug’’ Atomic Commits در پروژه های بزرگ Interactive Rebasing برای ویرایش Commitها نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری تیم های توسعه، استراتژی Commit بر کارایی تیم تأثیر می گذارد. در سیستم های توزیع شده مانند Git، هر Commit دارای یک والد است که گراف تاریخچه را می سازد. در DevOps، Commitها نقاط بازرسی برای ردیابی مشکلات هستند. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف مفهوم Commit به اولین سیستم های کنترل نسخه مانند SCCS (1972) بازمی گردد. در سال 2005 با ظهور Git، مدل توزیع شده Commitها متحول شد. امروزه استانداردهایی برای پیام های Commit مانند Conventional Commits رواج یافته اند. تفکیک آن از واژگان مشابه Commit با Push که تغییرات را به سرور ارسال می کند متفاوت است. همچنین با Save در ویرایشگرها که فقط تغییرات محلی را ذخیره می کند فرق دارد. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف Git: دستورات commit و commit --amend SVN: svn commit Mercurial: hg commit Perforce: p4 submit Fossil: fossil commit چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن چالش اصلی، تعیین اندازه مناسب Commitهاست - نه خیلی بزرگ که پیگیری سخت شود، نه خیلی کوچک که بی معنی باشد. همچنین برخی توسعه دهندگان تفاوت بین Commit و Push را درک نمی کنند. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی استفاده موثر از Commitها یک مهارت کلیدی در توسعه نرم افزار مدرن است که همکاری تیمی و ردیابی تغییرات را ممکن می سازد.
