مقدمه مفهومی درباره واژه قاب فرزند (Child frame) در رابط های کاربری به پنجره یا ناحیه نمایشی گفته می شود که توسط یک پنجره اصلی (والد) ایجاد شده و معمولاً در محدوده آن قرار دارد. این مفهوم در برنامه های چندسندی و رابط های پیچیده کاربرد دارد. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در برنامه های چندسندی (MDI). در مرورگرهای وب برای نمایش محتوای تو در تو. در سیستم های مدیریت محتوای پیشرفته. در IDEها برای نمایش همزمان کد و خروجی. در برنامه های گرافیکی حرفه ای. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT پنجره های سند در Microsoft Word. iframeها در صفحات وب. پنل های ویرایشگر در Visual Studio. پنجره های ابزار در فتوشاپ. نمایش همزمان اسلایدها در PowerPoint. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری رابط کاربری، سازماندهی پنجره ها را ممکن می سازد. در تجربه کاربری، نمایش همزمان محتوا را فراهم می کند. در برنامه های پیچیده، مدیریت محتوا را ساده تر می کند. در توسعه وب، بارگذاری بخشی صفحات را ممکن می سازد. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف در دهه 1980 با برنامه های MDI معرفی شد. در دهه 1990 با مرورگرهای وب گسترش یافت. امروزه در فریمورک های مدرن رابط کاربری کاربرد دارد. تفکیک آن از واژگان مشابه قاب فرزند با پنجره مستقل (window) متفاوت است - پنجره مستقل وابسته به والد نیست. همچنین با تب (tab) که روش دیگری برای سازماندهی است تفاوت دارد. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در Windows Forms با MDI forms. در وب با تگ iframe. در Java با JInternalFrame. در WPF با کنترل های فرزند. در Qt با QMdiSubWindow. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن سوءبرداشت رایج این است که همه قاب های فرزند رفتار یکسانی دارند. چالش اصلی مدیریت پیچیده قاب های تو در تو است. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی استفاده مناسب از قاب های فرزند می تواند سازماندهی رابط های کاربری پیچیده را ممکن ساخته و تجربه کاربری را بهبود بخشد.
