مقدمه مفهومی درباره واژه فرزند (Child) در فناوری اطلاعات به موجودیتی اشاره دارد که توسط یک موجودیت دیگر (والد یا Parent) ایجاد شده و معمولاً وابسته به آن است. این رابطه در ساختارهای داده، پردازه ها و عناصر رابط کاربری دیده می شود. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در ساختارهای درختی داده. در سیستم عامل برای پردازه های فرزند. در رابط کاربری برای عناصر تو در تو. در سلسله مراتب شیءگرایی. در شبکه برای گره های زیرمجموعه. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT پوشه های زیرمجموعه در سیستم فایل. پردازه های ایجاد شده توسط fork. عناصر HTML تو در تو. کلاس های مشتق شده در شیءگرایی. گره های فرزند در درخت DOM. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری سیستم عامل، پردازه های فرزند امکان موازی سازی را فراهم می کنند. در ساختار داده ها، سلسله مراتب را ایجاد می کنند. در رابط کاربری، سازماندهی عناصر را ممکن می سازند. در شیءگرایی، وراثت را پیاده سازی می کنند. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف در دهه 1960 با سیستم عامل های چندوظیفه ای مطرح شد. در دهه 1970 با زبان های شیءگرا گسترش یافت. امروزه در بسیاری از مفاهیم فناوری اطلاعات کاربرد دارد. تفکیک آن از واژگان مشابه فرزند با نمونه (instance) متفاوت است - نمونه از یک کلاس ایجاد می شود. همچنین با زیرمجموعه (subset) که مفهومی عام تر است تفاوت دارد. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در Python با ایجاد زیرکلاس. در C با تابع fork. در HTML با عناصر تو در تو. در جاوا با extends. در سیستم عامل با ایجاد پردازه جدید. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن سوءبرداشت رایج این است که فرزند همیشه ویژگی های والد را به ارث می برد. چالش اصلی مدیریت چرخه حیات فرزند است. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی رابطه والد-فرزند از مفاهیم پایه ای در بسیاری از حوزه های فناوری اطلاعات است و درک آن برای توسعه سیستم های پیچیده ضروری است.
