مقدمه مفهومی درباره واژه بیت بررسی (Check bit) یک بیت اضافی است که به مجموعه ای از بیت های داده اضافه می شود تا خطاهای احتمالی در انتقال یا ذخیره سازی داده ها را شناسایی کند. این مفهوم پایه ای در سیستم های تشخیص و تصحیح خطا است. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در سیستم های ارتباطی برای کنترل خطا. در حافظه های کامپیوتر برای تشخیص خطا. در پروتکل های شبکه برای تضمین صحت داده. در ذخیره سازی داده های حساس. در سیستم های انتقال دیجیتال. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT بیت parity در ارتباطات سریال. بیت های ECC در حافظه RAM. CRC در انتقال فایل. Checksum در پروتکل TCP. کدهای همینگ در سیستم های ذخیره سازی. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری شبکه، بیت های بررسی صحت داده را تضمین می کنند. در طراحی حافظه، قابلیت اطمینان را افزایش می دهند. در پروتکل های ارتباطی، از تحریف داده جلوگیری می کنند. در سیستم های ذخیره سازی، از فساد داده ممانعت می کنند. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف در دهه 1940 با کدهای همینگ معرفی شد. در دهه 1960 در ارتباطات دیجیتال گسترش یافت. در دهه 1980 در حافظه های کامپیوتر استفاده شد. امروزه در سیستم های مدرن به شکل پیشرفته وجود دارد. تفکیک آن از واژگان مشابه بیت بررسی با بیت داده متفاوت است - بیت داده اطلاعات اصلی را حمل می کند. همچنین با checksum که محاسبه ای روی چند بیت است تفاوت دارد. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در C با عملیات بیتی. در Python با کتابخانه های محاسبه کنترل خطا. در شبکه با پیاده سازی پروتکل های کنترل خطا. در سخت افزار با مدارهای اختصاصی. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن سوءبرداشت رایج این است که همه بیت های بررسی می توانند خطاها را تصحیح کنند. چالش اصلی تعادل بین سربار اضافه شده و سطح حفاظت است. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی استفاده مناسب از بیت های بررسی می تواند قابلیت اطمینان سیستم های دیجیتال را به شدت افزایش دهد.
