مقدمه مفهومی درباره واژه مجموعه نویسه ها (Character Set) به فهرست کاملی از نویسه هایی اشاره دارد که یک سیستم کامپیوتری می تواند تشخیص دهد، پردازش کند و نمایش دهد. این مفهوم پایه ای برای رمزگذاری متن و سازگاری بین سیستم هاست. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در استانداردهای رمزگذاری متن. در طراحی سیستم های چندزبانه. در تبدیل فرمت های متنی. در توسعه نرم افزارهای بین المللی. در پروتکل های ارتباطی. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT استاندارد ASCII برای انگلیسی. Unicode برای پشتیبانی از همه زبان ها. ISO-8859 برای زبان های اروپایی. Shift-JIS برای ژاپنی. مجموعه نویسه های سیستم عامل ها. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری سیستم های متنی، مجموعه نویسه ها محدوده پشتیبانی را تعیین می کنند. در برنامه نویسی، بر رفتار عملیات رشته ای تأثیر می گذارند. در ذخیره سازی داده، حجم مورد نیاز را تعیین می کنند. در نمایش متن، قابلیت های رندرینگ را محدود می کنند. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف در دهه 1960 با ASCII شروع شد. در دهه 1980 با استانداردهای منطقه ای گسترش یافت. در دهه 1990 با Unicode متحول شد. امروزه در سیستم های مدرن عمدتاً از Unicode استفاده می شود. تفکیک آن از واژگان مشابه مجموعه نویسه ها با رمزگذاری (encoding) متفاوت است - رمزگذاری روش نمایش باینری است. همچنین با فونت (font) که مجموعه گلیف هاست تفاوت دارد. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در Python با پشتیبانی از Unicode. در جاوا با استاندارد UTF-16. در وب با مشخص کردن charset. در پایگاه داده با تنظیم collation. در سیستم عامل با localeها. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن سوءبرداشت رایج این است که همه سیستم ها از مجموعه نویسه های یکسان پشتیبانی می کنند. چالش اصلی تضمین سازگاری بین سیستم های مختلف است. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی انتخاب مجموعه نویسه های مناسب برای پروژه های نرم افزاری، به ویژه برنامه های چندزبانه، از اهمیت حیاتی برخوردار است.
