مقدمه مفهومی درباره واژه سیستم های سلولی (Cellular) در فناوری اطلاعات به معماری هایی اشاره دارند که از واحدهای مستقل اما مرتبط (سلول ها) برای ارائه خدمات استفاده می کنند. این مفهوم بیشتر در شبکه های موبایل و پردازش موازی کاربرد دارد. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در شبکه های موبایل (GSM, LTE). در پردازش موازی با معماری سلولی. در سیستم های خودکار توزیع شده. در رباتیک swarm. در محاسبات ابری مبتنی بر سلول. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT شبکه های تلفن همراه. پردازنده های سلولی مانند Cell Broadband Engine. سیستم های رباتیک توزیع شده. معماری های ابری منطقه ای. سیستم های نظارتی مبتنی بر سلول. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری شبکه، سلول ها امکان مدیریت منابع را فراهم می کنند. در پردازش موازی، کارایی را افزایش می دهند. در سیستم های توزیع شده، تحمل خطا را بهبود می بخشند. در رباتیک، رفتارهای جمعی را ممکن می سازند. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف در دهه 1980 با شبکه های موبایل معرفی شد. در دهه 2000 با پردازنده های سلولی گسترش یافت. امروزه در سیستم های پیچیده توزیع شده کاربرد دارد. تفکیک آن از واژگان مشابه سلولی با خوشه ای (cluster) متفاوت است - خوشه ها معمولاً همگن ترند. همچنین با توزیع شده (distributed) که مفهومی عام تر است تفاوت دارد. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در شبکه با پروتکل های سلولی. در پردازش موازی با معماری های خاص. در سیستم های توزیع شده با الگوریتم های هماهنگی. در شبیه سازی با مدل های سلولی. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن سوءبرداشت رایج این است که همه سلول ها باید یکسان باشند. چالش اصلی مدیریت ارتباط بین سلول ها در مقیاس بزرگ است. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی معماری های سلولی راه حلی کارآمد برای سیستم های پیچیده و توزیع شده ارائه می دهند.
