مقدمه مفهومی درباره واژه درایو CD-ROM دستگاه سخت افزاری است که برای خواندن دیسک های فشرده (CD) استفاده می شود. این دستگاه ها در دهه 1990 به استانداردی برای کامپیوترهای شخصی تبدیل شدند و امکان توزیع انبوه نرم افزار و داده را فراهم کردند. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات خواندن نرم افزارهای توزیع شده. دسترسی به دایره المعارف ها و منابع آموزشی. پخش محتوای چندرسانه ای. نصب سیستم عامل. بایگانی و بازیابی داده ها. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT کامپیوترهای رومیزی دهه 1990. نصب ویندوز از دیسک. دایره المعارف های دیجیتال مانند انکارتا. بازی های کامپیوتری بسته بندی شده. دستگاه های پخش موسیقی خودرو. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری کامپیوترهای شخصی، درایو CD-ROM بخشی استاندارد بود. در توسعه نرم افزار، روشی برای توزیع محسوب می شد. در سیستم های عامل، وسیله ای برای نصب و بازیابی بود. در صنعت محتوا، انقلابی در توزیع ایجاد کرد. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف در اواخر دهه 1980 معرفی شد. در دهه 1990 به استاندارد کامپیوترها تبدیل شد. در اوایل 2000 با ظهور DVD درایوها جایگزین شد. امروزه در بسیاری از سیستم های جدید وجود ندارد. تفکیک آن از واژگان مشابه CD-ROM درایو با DVD درایو متفاوت است - DVD درایوها قابلیت خواندن بیشتری دارند. همچنین با درایوهای Blu-ray که برای محتوای HD هستند تفاوت دارد. با هارددیسک که رسانه مغناطیسی است نیز متمایز است. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در سیستم عامل با دستورات مدیریت درایو. در برنامه نویسی با APIهای دسترسی به رسانه. در شبیه سازی با درایوهای مجازی. در مدیریت دستگاه با درایورهای خاص. در بازیابی داده با ابزارهای سطح پایین. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن سوءبرداشت رایج این است که همه CD-ROM درایوها می توانند CD-R را بنویسند. چالش اصلی سرعت خواندن پایین و حساسیت به لرزش بود. همچنین استانداردهای مختلف برای رابط های اتصال وجود داشت. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی درایوهای CD-ROM نقش مهمی در تاریخچه کامپیوترهای شخصی داشتند و درک آنها برای کار با سیستم های قدیمی و مطالعه تکامل فناوری ذخیره سازی مفید است.
