مقدمه مفهومی درباره واژه دیسک فشرده (CD) یک رسانه ذخیره سازی نوری است که در سال 1982 توسط فیلیپس و سونی معرفی شد. این فناوری انقلابی در ذخیره سازی صدا و داده ایجاد کرد و استانداردی برای توزیع موسیقی و نرم افزار شد. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات ذخیره سازی و توزیع نرم افزار. پخش موسیقی دیجیتال. بایگانی داده ها. بوت کردن سیستم عامل. توزیع محتوای چندرسانه ای. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT سیستم عامل های نصب شده از CD. آلبوم های موسیقی دیجیتال. نرم افزارهای تجاری بسته بندی شده. بایگانی اسناد سازمانی. دیسک های بازی کامپیوتری. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری سیستم ها، درایوهای CD بخشی از سخت افزار ذخیره سازی بودند. در توسعه نرم افزار، محدودیت های ظرفیت CD بر طراحی تأثیر می گذاشت. در صنعت موسیقی، استاندارد توزیع محتوا شد. در سیستم های عامل، روشی برای نصب و بازیابی بود. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف در سال 1982 برای موسیقی معرفی شد. در دهه 1990 برای داده های کامپیوتری گسترش یافت. در اوایل 2000 با ظهور DVD اهمیت آن کاهش یافت. امروزه عمدتاً در سیستم های خاص و قدیمی استفاده می شود. تفکیک آن از واژگان مشابه CD با DVD متفاوت است - DVD ظرفیت بیشتری دارد. همچنین با Blu-ray که برای محتوای HD است تفاوت دارد. با هارددیسک که رسانه مغناطیسی است نیز متمایز است. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در سیستم عامل با دستورات mount و unmount. در برنامه نویسی با APIهای دسترسی به درایو نوری. در شبیه سازی با فایل های ISO. در مدیریت رسانه با کتابخانه های خاص. در بازیابی داده با ابزارهای ویژه. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن سوءبرداشت رایج این است که همه CDها یکسان هستند. چالش اصلی آسیب پذیری در برابر خراش و نور بود. همچنین ظرفیت محدود (700MB) برای کاربردهای امروزی کافی نیست. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی اگرچه CDها امروزه کمتر استفاده می شوند، اما درک آنها برای کار با سیستم های قدیمی و مطالعه تکامل فناوری ذخیره سازی مفید است.
