مقدمه مفهومی درباره واژه Assertion یک تکنیک برنامه نویسی است که برای بررسی و اعتبارسنجی شرایط و پیش فرض ها در طول اجرای برنامه استفاده می شود. این مفهوم به طور گسترده در زبان های برنامه نویسی مانند Java, C++, Python و سایر زبان ها به کار می رود. در واقع، assertion ابزاری است که به توسعه دهندگان اجازه می دهد تا در هنگام اجرای کد، شرایط خاصی را که در نظر گرفته شده اند، بررسی کنند و در صورت عدم تحقق این شرایط، یک پیغام خطا صادر کنند. کاربرد در برنامه نویسی و زیرشاخه های فناوری اطلاعات در برنامه نویسی، از assertion برای اطمینان از درست بودن داده ها، عملکرد درست توابع و منطق برنامه استفاده می شود. این ابزار مخصوصاً برای شناسایی خطاهایی که به طور معمول در زمان اجرا ظاهر نمی شوند، مفید است. برای مثال، در زبان Python از دستور `assert` برای بررسی یک شرط استفاده می شود که اگر شرط درست نباشد، خطایی رخ خواهد داد. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT در توسعه نرم افزار، یکی از نمونه های کاربردی assertion این است که وقتی یک تابع انتظار می رود یک مقدار مثبت را به عنوان ورودی دریافت کند، از assertion برای بررسی این شرط استفاده می شود. اگر ورودی منفی باشد، assertion خطا را گزارش می کند. این فرآیند به توسعه دهنده کمک می کند تا مشکلات را در مراحل اولیه شناسایی کند. نقش واژه در توسعه نرم افزار و معماری سیستم ها Assertion ابزار مهمی در تست واحد (unit testing) است که به وسیله آن می توان از صحت و اعتبار کدها اطمینان حاصل کرد. این روش معمولاً در طول فرایند توسعه برای جلوگیری از بروز خطاهای غیرمنتظره استفاده می شود. در معماری سیستم ها نیز، از assertion برای اطمینان از درستی تعاملات مختلف بین بخش های مختلف سیستم استفاده می شود. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن Assertion از اوایل دهه 1980 وارد دنیای برنامه نویسی شد. این ابزار ابتدا در زبان های برنامه نویسی مانند C و LISP معرفی شد و به طور گسترده در زبان های جدیدتر مانند Python و Java نیز پیاده سازی شد. هدف اصلی از معرفی assertion، تسهیل در شناسایی سریع تر خطاها و جلوگیری از اشتباهات احتمالی بود. تفکیک آن از واژگان مشابه Assertion با سایر ابزارهای تست مانند exception handling تفاوت دارد. در حالی که exception handling برای مدیریت و واکنش به خطاهای پیش بینی نشده استفاده می شود، assertion تنها برای شرایطی استفاده می شود که باید همیشه درست باشند. به عبارت دیگر، اگر یک شرط در حال بررسی در یک assertion غلط باشد، برنامه به طور مستقیم متوقف می شود. شیوه پیاده سازی در زبان های برنامه نویسی مختلف در زبان Python، از دستور `assert` به صورت زیر برای انجام assertion استفاده می شود: assert x > 0, ’’x must be greater than 0’’ در اینجا اگر مقدار `x` برابر یا کوچکتر از صفر باشد، پیام خطا ’’x must be greater than 0’’ نمایش داده خواهد شد. در Java نیز، از دستور `assert` به صورت زیر استفاده می شود: assert x > 0 : ’’x must be greater than 0’’; نقش واژه در طراحی مدرن مانند DevOps، Microservices، AI و غیره در طراحی های مدرن مانند DevOps و Microservices، assertion به عنوان ابزاری برای تضمین صحت داده ها در طول انتقال اطلاعات میان سرویس ها استفاده می شود. این امر باعث می شود که مشکلات در مراحل اولیه شناسایی شوند و از انتقال داده های ناسازگار جلوگیری شود. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن یکی از چالش های رایج در استفاده از assertion این است که برخی توسعه دهندگان ممکن است از آن به طور افراطی استفاده کنند. استفاده بیش از حد از assertion ممکن است باعث کاهش کارایی برنامه و پیچیدگی کد شود. همچنین، از آنجا که assertion برای شناسایی خطاهای در زمان توسعه طراحی شده است، در محیط های تولید (production) غیرفعال می شود و ممکن است مشکلاتی را پنهان کند. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی Assertion ابزاری مفید برای شناسایی سریع تر خطاها و مشکلات در کد است. با استفاده هوشمندانه از این ابزار در مراحل توسعه نرم افزار، می توان کیفیت و صحت کد را تضمین کرد. با این حال، باید از استفاده بی رویه از آن اجتناب کرد و فقط در مواقع ضروری به کار گرفته شود.
