مقدمه مفهومی درباره واژه ASCII مخفف American Standard Code for Information Interchange است و یک استاندارد 7 بیتی برای کدگذاری متون و کاراکترها در کامپیوترها می باشد. این استاندارد شامل 128 کد است که برای نمایاندن حروف، اعداد و سایر کاراکترهای کنترل استفاده می شود. هر کد ASCII یک عدد بین 0 و 127 است که به یک کاراکتر خاص در زبان های مختلف کامپیوتری تخصیص داده می شود. کاربرد در برنامه نویسی و فناوری اطلاعات در برنامه نویسی، ASCII به عنوان یک روش کدگذاری استاندارد برای متون در بسیاری از زبان ها و سیستم ها استفاده می شود. این استاندارد در زبان هایی مانند C، Java، و Python به طور گسترده ای پشتیبانی می شود. به عنوان مثال، در Python، می توان از تابع `ord()` برای به دست آوردن کد ASCII یک کاراکتر و از تابع `chr()` برای تبدیل کد ASCII به کاراکتر استفاده کرد. مثال های واقعی در پروتکل های شبکه مانند HTTP یا SMTP، ASCII برای انتقال داده های متنی استفاده می شود. در بسیاری از فایل های متنی ساده (Plain Text)، محتوای آن ها به طور پیش فرض بر اساس کدگذاری ASCII است. به عنوان مثال، در کدهای HTML و CSS، کاراکترهای متنی اغلب با استفاده از ASCII نمایان می شوند. نقش در توسعه نرم افزار و معماری سیستم ها ASCII در زبان های برنامه نویسی برای تبدیل متن به داده های قابل پردازش استفاده می شود. این استاندارد پایه بسیاری از عملیات های متنی و دستکاری داده ها در سیستم های کامپیوتری است. ASCII در ساختارهای مختلف داده ای مانند رشته ها، فایل های متنی، و داده های ورودی و خروجی سیستم ها استفاده می شود. تاریخچه و تکامل ASCII در دهه 1960 توسط سازمان ANSI (American National Standards Institute) به عنوان یک استاندارد برای تبادل اطلاعات ایجاد شد. این استاندارد در ابتدا برای کدگذاری حروف و اعداد در دستگاه های چاپگر و ترمینال های اولیه کامپیوتری به کار می رفت. با گذشت زمان، این استاندارد به طور گسترده ای در سیستم های مختلف کامپیوتری به ویژه برای انتقال داده های متنی استفاده شد. تفکیک از واژگان مشابه ASCII اغلب با سایر سیستم های کدگذاری مانند UTF-8 یا Unicode مقایسه می شود. تفاوت اصلی آن ها در این است که ASCII فقط 128 کاراکتر را شامل می شود در حالی که Unicode می تواند میلیون ها کاراکتر را نمایان سازد. همچنین UTF-8 که یک گسترش از ASCII است، از کدگذاری 8 بیتی استفاده می کند و برای پشتیبانی از زبان های مختلف استفاده می شود. شیوه پیاده سازی در زبان های برنامه نویسی در Python می توان از تابع `ord()` برای به دست آوردن کد ASCII استفاده کرد: `ord(’A’)` نتیجه 65 را می دهد. در C می توان از نوع داده `char` برای نگهداری کاراکترهای ASCII استفاده کرد. در JavaScript نیز برای تبدیل کاراکتر به کد ASCII از تابع `charCodeAt()` استفاده می شود. نقش در طراحی مدرن در دنیای امروز، علی رغم اینکه Unicode به عنوان یک استاندارد کدگذاری جهانی محبوب تر است، ASCII هنوز هم در بسیاری از پروتکل ها و سیستم ها به عنوان یک استاندارد پایه مورد استفاده قرار می گیرد. این استاندارد در ایمیل ها، پروتکل های شبکه، و در بسیاری از سیستم های قدیمی کاربرد دارد. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج یکی از سوءبرداشت های رایج این است که بسیاری از افراد فکر می کنند ASCII تنها شامل حروف انگلیسی است، در حالی که این استاندارد علاوه بر حروف، اعداد و کاراکترهای کنترلی مانند `newline` و `tab` را نیز شامل می شود. همچنین ASCII نمی تواند کاراکترهای خاص زبان های غیرانگلیسی را به خوبی پشتیبانی کند. نتیجه گیری ASCII هنوز هم در بسیاری از برنامه ها و سیستم ها به عنوان یک استاندارد پایه برای کدگذاری متون و کاراکترها استفاده می شود. با وجود پیشرفت های زیادی که در زمینه کدگذاری داده ها صورت گرفته است، این استاندارد همچنان یکی از ارکان مهم در پردازش داده های متنی است.
