مقدمه مفهومی درباره واژه معماری یا Architecture در مهندسی نرم افزار به ساختار اساسی یک سیستم اطلاق می شود که شامل اجزای اصلی، روابط بین آنها و اصول حاکم بر طراحی و تکامل سیستم می شود. این مفهوم نقشه راهی برای توسعه سیستم های پیچیده فراهم می کند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در طراحی سیستم های سازمانی. در توسعه نرم افزارهای مقیاس پذیر. در معماری میکروسرویس. در سیستم های توزیع شده. در مهندسی سیستم های بزرگ.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT معماری سه لایه. معماری MVC در توسعه وب. معماری Event-Driven. سیستم های مبتنی بر ابر. معماری Serverless.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها تعیین چارچوب کلی سیستم. تسهیل توسعه تیمی. افزایش قابلیت نگهداری. بهبود مقیاس پذیری. کاهش هزینه های توسعه.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف اولین بار در دهه 1960 مطرح شد. در دهه 1990 با ظهور UML استاندارد شد. در دهه 2000 با معماری سرویس گرا تحول یافت. امروزه با معماری های ابری و میکروسرویس پیشرفته تر شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه با Design متفاوت است که جزئی تر است. با Framework فرق دارد که پیاده سازی است. با Pattern متفاوت است که متمرکز بر حل مسئله است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در Java: معماری JEE. در .NET: معماری لایه بندی شده. در Python: معماری Django. در میکروسرویس ها: با Docker و Kubernetes.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن سوءبرداشت رایج این است که معماری فقط برای پروژه های بزرگ لازم است. چالش اصلی انتخاب معماری مناسب با نیازهای پروژه است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی پایه ای اساسی در مهندسی نرم افزار. درک آن برای توسعه دهندگان ارشد ضروری است. آموزش باید بر اصول و الگوهای معماری تأکید کند.
