مقدمه مفهومی درباره واژه در دنیای فناوری اطلاعات، واژه ’’Actor’’ معمولاً به فرد یا موجودی اطلاق می شود که در تعامل با یک سیستم، برنامه، یا فرآیند قرار می گیرد. این کنشگر می تواند یک انسان، یک سیستم نرم افزاری، یک سرویس، یا حتی یک دستگاه باشد که در یک تعامل مشخص وظیفه ای خاص را انجام می دهد. در مدل های مختلف تحلیل سیستم ها، به ویژه در طراحی سیستم های نرم افزاری، کنشگرها نقشی اساسی دارند و وظایف و فرآیندهای پیچیده را مدیریت می کنند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در برنامه نویسی و تحلیل سیستم ها، ’’Actor’’ معمولاً به یک کاربر یا موجودیتی اطلاق می شود که در سیستم به طور فعال مشارکت می کند. به طور مثال، در استفاده از روش تحلیل موردکاربری (Use Case Analysis)، کنشگرها به افرادی اطلاق می شوند که از سیستم استفاده کرده و با آن تعامل دارند. در این مدل، کنشگر می تواند کاربر نهایی، مدیر سیستم، یا حتی یک سیستم دیگر باشد که به عنوان یک نقطه ورودی یا خروجی در فرآیندهای سیستم عمل می کند. این واژه برای مدل سازی نیازهای سیستم ها و تعاملات پیچیده در طراحی نرم افزارها و برنامه های کاربردی استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در پروژه های IT در یک پروژه نرم افزاری که یک برنامه برای مدیریت پروژه ها ایجاد می کند، کنشگر می تواند کاربرانی مانند مدیر پروژه، اعضای تیم، یا حتی سیستم های خارجی برای وارد کردن داده ها یا دریافت گزارش ها باشد. در این پروژه، کنشگرها به طور مستمر با سیستم در تعامل هستند و از آن برای پیگیری وضعیت پروژه ها، تنظیم تاریخ های تحویل، و مدیریت منابع استفاده می کنند. در سیستم های پیچیده مانند بانکداری آنلاین، کنشگرها می توانند شامل مشتریان، کارکنان بانک، و سیستم های خارجی مانند شبکه های پرداخت باشند که در فرآیندهای مختلف شرکت می کنند.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری سیستم ها، کنشگرها به عنوان بخش های اصلی تعاملات سیستم با محیط اطراف در نظر گرفته می شوند. به ویژه در مدل سازی شی گرا و مدل های مبتنی بر خدمات (SOA)، کنشگرها می توانند شامل هر چیزی از کاربران انسانی تا سایر سیستم های خودکار باشند. کنشگرها معمولاً در نمودارهای مورد استفاده در تحلیل سیستم ها نمایش داده می شوند و وظیفه آن ها در فرآیندهای نرم افزاری و معماری دقیقاً مشخص می شود. این تفکیک به توسعه دهندگان و تحلیلگران کمک می کند تا روابط بین اجزاء مختلف سیستم را به طور واضح و منظم مدل سازی کنند. در مدل های میکروسرویسی، هر سرویس می تواند به عنوان یک کنشگر مستقل در نظر گرفته شود که با سایر اجزا یا سرویس ها در تعامل است.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف واژه ’’Actor’’ در زمینه سیستم های نرم افزاری به ویژه از اواخر دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۱۹۹۰ رایج شد. این مفهوم در روش های مدل سازی سیستم ها مانند Unified Modeling Language (UML) به طور گسترده ای استفاده شد. در ابتدا، کنشگرها به عنوان کاربران یا سیستم هایی در نظر گرفته می شدند که با سیستم های کامپیوتری تعامل داشتند، اما با پیشرفت های جدید در فناوری و توسعه نرم افزار، این واژه به طور گسترده تری به انواع مختلفی از موجودات یا سیستم ها گسترش یافت. با توسعه معماری های جدید مانند میکروسرویس ها، نقش کنشگرها پیچیده تر شد و به تعاملی تر بودن سیستم ها توجه بیشتری معطوف گردید.
تفکیک آن از واژگان مشابه واژه ’’Actor’’ گاهی اوقات با واژه های مشابهی چون ’’User’’ یا ’’Entity’’ اشتباه گرفته می شود. در حالی که ’’User’’ به طور مشخص به یک فرد یا گروه انسانی اشاره دارد که از یک سیستم استفاده می کند، ’’Actor’’ می تواند به هر نوع موجودیت که در تعامل با سیستم است اطلاق شود. به طور مثال، در یک سیستم نرم افزاری، ’’Actor’’ می تواند شامل یک کاربر انسانی، یک سیستم خارجی، یا حتی یک الگوریتم باشد. بنابراین، ’’Actor’’ مفهوم وسیع تری نسبت به ’’User’’ دارد و به هر موجودیتی که در فرآیندهای سیستم مشارکت می کند اشاره دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در زبان های برنامه نویسی مختلف، مفهوم ’’Actor’’ معمولاً در قالب کلاس ها، اشیاء یا موجودیت هایی که مسئول انجام عملیات خاص در یک سیستم هستند، پیاده سازی می شود. در مدل سازی شی گرا، یک ’’Actor’’ می تواند به عنوان یک کلاس یا یک شی ء تعریف شود که مسئول انجام عملیات مشخصی در سیستم است. در سیستم های توزیع شده یا میکروسرویسی، هر سرویس می تواند به عنوان یک کنشگر مستقل در نظر گرفته شود که با سایر سرویس ها تعامل دارد. در سیستم های مدیریت گردش کار (Workflow Management Systems)، هر فعالیت یا گام در فرآیند می تواند به عنوان یک کنشگر که وظیفه ای خاص را انجام می دهد در نظر گرفته شود.
نقش واژه در طراحی مدرن مانند DevOps، Microservices، AI و غیره در طراحی مدرن سیستم ها مانند DevOps، Microservices و AI، کنشگرها نقش کلیدی دارند. در معماری میکروسرویسی، هر سرویس به عنوان یک کنشگر مستقل عمل می کند که با سایر اجزاء سیستم تعامل دارد. در DevOps، کنشگرها ممکن است به عنوان ابزارهایی در نظر گرفته شوند که مسئول اجرای فرآیندهای اتوماسیون مانند تست، استقرار و نظارت بر سیستم ها هستند. در سیستم های هوش مصنوعی، کنشگرها ممکن است به عنوان الگوریتم هایی دیده شوند که داده ها را پردازش کرده و پیش بینی هایی را انجام می دهند. به طور کلی، در دنیای مدرن فناوری اطلاعات، کنشگرها به عنوان عوامل مستقل و تعامل پذیر در نظر گرفته می شوند که برای بهبود عملکرد سیستم ها و فرآیندها طراحی شده اند.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن یکی از چالش های رایج در مورد واژه ’’Actor’’ این است که گاهی اوقات به طور اشتباه فقط به کاربران انسانی اطلاق می شود. در حالی که این واژه می تواند به هر موجودیت که در یک سیستم با آن تعامل دارد اشاره کند، نه تنها به کاربران انسانی محدود است. به عنوان مثال، در سیستم های توزیع شده، یک ’’Actor’’ می تواند یک سرویس یا سیستم دیگر باشد که مسئول انجام یک وظیفه خاص است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی در متون تخصصی، درک دقیق و استفاده صحیح از واژه ’’Actor’’ ضروری است تا تعاملات پیچیده میان سیستم ها و کاربران به درستی مدل سازی و تحلیل شوند. تفاوت ها و شباهت های این واژه با واژه های مشابه مانند ’’User’’ باید به طور واضح تشریح شود تا از ایجاد سوءتفاهم جلوگیری شود. همچنین، این واژه در زمینه های مدرن فناوری اطلاعات مانند DevOps، Microservices و AI به طور گسترده ای استفاده می شود و درک آن برای طراحی و توسعه سیستم های پیشرفته الزامی است.
