سریانی عبری این واژه را نخستین بار سهروردی به کار برده سپس شیخ احمد احسائی در (شرح الزیاره) هادی سبزواری واپسین فرزانه بنام ایرانی نیز درباره آن سخن گفته بی گمان سهروردی در کاربرد این واژه نگرشی داشته است به فروهر (مثال موجودات در عالم مینوی) این واژه خود دگر گشته فروهر یا فرورتی اوستایی است که با شنده دیرین در هستی است که به چهره باشندگان در جهان مادی پیکر پذیرفته و قلیای شیخ احمد احسائی نسای باز مانده آدمی است پس از آن که روان در رستخیز بدان باز می گردد فروهر سریانی عبری این واژه را نخستین بار سهروردی به کار برده سپس شیخ احمد احسائی در (شرح الزیاره) هادی سبزواری واپسین فرزانه بنام ایرانی نیز درباره آن سخن گفته بی گمان سهروردی در کاربرد این واژه نگرشی داشته است به فروهر (مثال موجودات در عالم مینوی) این واژه خود دگر گشته فروهر یا فرورتی اوستایی است که با شنده دیرین در هستی است که به چهره باشندگان در جهان مادی پیکر پذیرفته و قلیای شیخ احمد احسائی نسای باز مانده آدمی است پس از آن که روان در رستخیز بدان باز می گردد فروهر
