معنی جفاپیشه
- جفاپیشه
- ستمکار ظالم، معشوق نامهربان محبوب ستمگر
واژههای مرتبط با جفاپیشه
جفاپیشه
- جفاپیشه
- آزارپیشه، ستمگر، ظالم، متعدی، نامهربان
متضاد: مهربان
جفا پیشه
- جفا پیشه
- جفا کار
جفا پیشه
- جفا پیشه
- سِتَمگَر، ظالِم، بیدادگَر، جَبّار، سِتَمکار، گُرداس، جائِر، سِتَم کیش، ظُلم پیشِه، جان آزار، جایِر، جَفاجو، جَفاگَر، دُژآگاه، مَردِم گَزا، پُر جَفا، پُر جُوْرْ، اِستَمگَر
گداپیشه
- گداپیشه
- کسی که کارش گدایی باشد،
برای مِثال و گر دست همت بداری ز کار/ گداپیشه خوانندت و پخته خوار ، پست فطرت، خسیس(سعدی۱ - ۱۶۸)
عفوپیشه
- عفوپیشه
- بخشایشگر، آنکه همیشه از گناه دیگران درمی گذرد
سخاپیشه
- سخاپیشه
- آنکه پیشۀ او سخا باشد. مرد با کرم و سخاوت. سخی. بسیار جوانمرد:
مردیست سخاپیشه و مردیست عطابخش
با خلق نکوکار بکردار و بگفتار.
فرخی.
این زین دین امیر سخاپیشه تا مرا
در مجلس تو کدیۀ دستار پیشه شد.
سوزنی
دغاپیشه
- دغاپیشه
- عیار. مکار. حیله باز. (ناظم الاطباء)
عفوپیشه
- عفوپیشه
- آمرزش کننده و رحیم دل. (آنندراج). بخشایشگر و رحیم و شفیق و آمرزنده و در گذرنده از عقوبت. (ناظم الاطباء). آنکه عفو را شعار خود قرار دهد. (فرهنگ فارسی معین)
گداپیشه
- گداپیشه
- پست فطرت. خسیس. لئیم:
وگردست همت بداری ز کار
گداپیشه خوانندت و سخت خوار.
سعدی (بوستان)