مقدمه مفهومی درباره واژه تغییر (Variation) در علوم کامپیوتر به تفاوت های مشاهده شده در داده ها، رفتار سیستم یا خروجی های یک فرآیند اشاره دارد. این مفهوم به ویژه در تحلیل داده ها، یادگیری ماشین و تست نرم افزار اهمیت ویژه ای دارد. کاربردهای فنی - در تحلیل داده: بررسی تغییرات در مجموعه داده ها - در یادگیری ماشین: تحلیل تغییرپذیری ویژگی ها (Feature Variation) - در تست نرم افزار: بررسی تغییرات در خروجی سیستم (Output Variation) - در کنترل نسخه: مدیریت تغییرات کد (Code Variation) - در شبکه های کامپیوتری: تغییرات در تاخیر شبکه (Network Latency Variation) مثال های کاربردی 1- تغییرات در زمان پاسخ سرور تحت بارهای مختلف 2- تغییرات در دقت مدل یادگیری ماشین با داده های مختلف 3- تغییرات در مصرف CPU در طول زمان 4- تغییرات در رفتار کاربران یک اپلیکیشن 5- تغییرات در کیفیت تصویر پس از فشرده سازی پیاده سازی فنی در Python: با کتابخانه هایی مانند NumPy و Pandas در R: با توابع تحلیل سری های زمانی در SQL: با توابع پنجره ای (Window Functions) در سیستم های مانیتورینگ: با ابزارهایی مانند Prometheus چالش ها و راهکارها 1- تشخیص تغییرات معنادار از نویز 2- مدیریت تغییرات در سیستم های توزیع شده 3- تحلیل تغییرات در داده های با ابعاد بالا 4- تفکیک تغییرات سیستمی از تغییرات تصادفی ابزارهای تحلیل - تحلیل سری های زمانی (Time Series Analysis) - نمودارهای کنترل (Control Charts) - تحلیل واریانس (ANOVA) - روش های تشخیص ناهنجاری (Anomaly Detection)
نریشن (Narration) یا گفتار به روایت داستان و زمینه ای که رویدادها و شخصیت ها در آن به تصویر کشیده می شوند، اشاره دارد. نریشن در فیلم ممکن است به صورت صوتی (voice-over narration) یا تصویری (visual narration) و یا ترکیبی از هر دو نوع باشد. این عنصر مهم در فیلم سازی برای ارائه داستان، توضیح شخصیت ها، ایجاد جو و حتی برجسته کردن مفاهیم یا پیام های مخفی در داستان استفاده می شود. انواع نریشن در فیلم: نریشن صوتی (Voice-over Narration): در این نوع نریشن، یک صدای خارج از فضای داستان به عنوان راوی در حالت صدا پس زمینه شنیده می شود که داستان را برای تماشاگر به تصویر می کشد. این نوع نریشن معمولاً برای تبیین داستان یا ارائه دیدگاهی مخفی از طریق شخصیتی راوی استفاده می شود. نریشن تصویری (Visual Narration): این نوع نریشن بیشتر به واسطه تصاویر، صحنه ها، فیلمبرداری و استفاده از تکنیک های ویژه فیلم سازی، داستان را برای تماشاگر تعریف می کند. این می تواند به واسطه انتخاب و ترکیب صحنه ها، جزئیات تصویری و تنظیمات فضاهای مختلف انجام شود. ترکیبی (Combined Narration): در برخی فیلم ها، از هر دو نوع نریشن برای ارائه داستان استفاده می شود. این ترکیب ممکن است شامل استفاده از صدای راوی به همراه تصاویری که داستان را به تصویر می کشند، باشد. نریشن در فیلم سازی به عنوان یک ابزار قدرتمند، تأثیر زیادی بر تجربه تماشاگر از فیلم دارد و به کارگردان امکان می دهد که داستان را به شکلی مطلوب و موثر به تصویر بکشد. نریشن به معنای روایت قصه است. در سینما، نریشن توضیحات اضافی است که از سوی کسی بیان می شود، که از شخصیت های فیلم نیست. در فیلم های مستند و آموزشی، صدایی است که روی فیلم آن را می شنویم و اطلاعات تکمیلی درباره تصویری را که می بینیم در اختیارمان می گذارد. در فیلم های داستانی، معمولا صدای یکی از شخصیت هاست و هدف از آن، دادن اطلاعات بیشتر و گسترش آگاهی ما از شخصیت ها و ماجرای فیلم است
