مقدمه مفهومی درباره واژه در معماری سیستم های کامپیوتری، پی رو به گره ها یا دستگاه هایی اشاره دارد که تحت هدایت و کنترل یک گره اصلی (master) عمل می کنند. این مفهوم در سیستم های توزیع شده، شبکه های کامپیوتری و رابط های سخت افزاری کاربرد گسترده ای دارد. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در شبکه های کامپیوتری برای دستگاه های تحت کنترل، در سیستم های پایگاه داده برای سرورهای replica، در رابط های سخت افزاری مانند I2C برای دستگاه های تحت کنترل، در محاسبات موازی برای پردازنده های کمکی و در رباتیک برای ربات های تحت فرمان استفاده می شود. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT سرورهای پایگاه داده خواندن، دستگاه های ذخیره سازی تحت شبکه، پردازنده های کمکی در سیستم های چندپردازنده، دستگاه های IoT تحت کنترل و ربات های صنعتی هماهنگ شده از نمونه های کاربردی این مفهوم هستند. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری سیستم های توزیع شده، پی روها امکان مقیاس پذیری را فراهم می کنند. در شبکه ها، پی روها بار کاری را توزیع می کنند. در رابط های سخت افزاری، پی روها قابلیت های سیستم را گسترش می دهند. در رباتیک، پی روها امکان همکاری چند ربات را ممکن می سازند. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف مفهوم معماری master-slave از دهه 1970 در سیستم های کامپیوتری مطرح شد. در دهه 1990 با گسترش شبکه ها و سیستم های توزیع شده اهمیت یافت. امروزه با حساسیت های فرهنگی، جایگزین های مناسب تری برای این اصطلاح پیشنهاد شده است. تفکیک آن از واژگان مشابه پی رو با سرور که سرویس مستقل ارائه می دهد متفاوت است. با replica که کپی دقیق است فرق می کند. با worker که وظایف مستقل انجام می دهد نیز تفاوت دارد. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در Python با کتابخانه های شبکه برای پیاده سازی گره های پی رو، در C برای برنامه نویسی میکروکنترلرها، در سیستم های توزیع شده با پروتکل های ارتباطی خاص. در پایگاه داده با تنظیم replication. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن سوءبرداشت رایج در تفاوت بین پی رو و سرور مستقل. چالش اصلی در مدیریت ارتباط پی روها با master. مشکل دیگر در اصطلاح شناسی و جایگزینی عبارات مناسب تر. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی معماری پی رو یکی از روش های متداول در سیستم های توزیع شده است. در مستندات فنی باید نقش و مسئولیت های پی روها مشخص شود. در آموزش معماری سیستم، درک این مفهوم و جایگزین های مدرن آن ضروری است.
مقدمه مفهومی درباره واژه ذخیره کردن تضمین می کند که تغییرات اعمال شده در داده ها پس از خاموش شدن سیستم یا بستن برنامه از بین نروند. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در توسعه نرم افزار، پیاده سازی قابلیت ذخیره سازی داده ها (مانند ذخیره فایل ها یا تنظیمات کاربر) از اهمیت بالایی برخوردار است. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT در برنامه های ویرایش متن مانند Microsoft Word، کاربران می توانند با استفاده از گزینه «Save» تغییرات خود را ذخیره کنند تا در آینده به آن ها دسترسی داشته باشند. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها طراحی سیستم های پایدار نیازمند مکانیزم های ذخیره سازی مطمئن برای جلوگیری از از دست رفتن داده ها است. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف با ظهور سیستم های کامپیوتری و نیاز به حفظ داده ها، مفهوم ذخیره سازی به یکی از اصول اساسی در طراحی نرم افزارها تبدیل شد. تفکیک آن از واژگان مشابه «ذخیره کردن» با «ذخیره سازی موقت» متفاوت است؛ ذخیره سازی موقت ممکن است با خاموش شدن سیستم از بین برود، در حالی که ذخیره کردن داده ها را به صورت دائمی حفظ می کند. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در زبان هایی مانند Python، می توان با استفاده از توابع فایل نویسی (`open`, `write`, `close`) داده ها را ذخیره کرد: `with open(’file.txt’, ’w’) as f: f.write(’data’)` چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن برخی کاربران تصور می کنند که داده ها به صورت خودکار ذخیره می شوند، در حالی که در بسیاری از برنامه ها نیاز به ذخیره سازی دستی وجود دارد. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی درک فرآیند ذخیره سازی و اهمیت آن برای حفظ داده ها و جلوگیری از از دست رفتن اطلاعات ضروری است.
