مقدمه مفهومی درباره واژه سوییچ در شبکه های کامپیوتری به دستگاه هوشمندی اطلاق می شود که در لایه ۲ مدل OSI کار کرده و امکان ارتباط کارآمد بین دستگاه های شبکه را فراهم می کند. این دستگاه یکی از اجزای اساسی در اکثر شبکه های مدرن محسوب می شود. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در شبکه های محلی: اتصال دستگاه ها در LAN. در مراکز داده: ارتباط بین سرورها. در شبکه های سازمانی: تقسیم ترافیک. در VoIP: ارتباط تلفنی. در شبکه های صنعتی: اتوماسیون. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT 1. سوییچ های شبکه در ادارات. 2. سوییچ های هسته در مراکز داده. 3. سوییچ های صنعتی در سیستم های کنترل. 4. سوییچ های مدیریتی در شبکه های بزرگ. 5. سوییچ های PoE برای دستگاه های تحت شبکه. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری شبکه، ستون فقرات ارتباطی را تشکیل می دهد. در مراکز داده، کارایی شبکه را بهبود می بخشد. در سازمان ها، امکان اشتراک منابع را فراهم می کند. در امنیت، کنترل دسترسی را ممکن می سازد. در سیستم های توزیع شده، ارتباط بین گره ها را مدیریت می کند. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف مفهوم سوییچ از هاب های شبکه در دهه 1980 تکامل یافت. در دهه 1990 با استاندارد اترنت سریع گسترش یافت. امروزه با سوییچ های چندلایه و هوشمند پیشرفته تر شده است. تفکیک آن از واژگان مشابه سوییچ نباید با ’’روتر’’ اشتباه گرفته شود که در لایه ۳ کار می کند. همچنین با ’’هاب’’ متفاوت است که هوشمند نیست. با ’’بریج’’ نیز تفاوت دارد که محدودتر عمل می کند. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف سوییچ عمدتاً یک دستگاه سخت افزاری است، اما در برنامه نویسی شبکه می توان با کتابخانه هایی مانند socket در پایتون یا java.net در جاوا با آن کار کرد. پیکربندی معمولاً از طریق رابط خط فرمان یا رابط وب انجام می شود. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن یک باور غلط این است که همه سوییچ ها عملکرد یکسانی دارند. چالش اصلی در انتخاب سوییچ مناسب برای نیازهای خاص شبکه است. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی درک عمیق از عملکرد سوییچ ها برای طراحی و مدیریت شبکه های کارآمد ضروری است. این دستگاه ها نقش کلیدی در عملکرد کلی شبکه ایفا می کنند.
مقدمه مفهومی درباره واژه واکشی داده ها یکی از عملیات های پایه ای در برنامه نویسی مدرن است که امکان ارتباط برنامه ها با منابع خارجی را فراهم می کند. این فرآیند معمولاً به صورت ناهمزمان انجام می شود. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در توسعه front-end. در کار با APIهای وب. در بازیابی داده از پایگاه داده. در برنامه های توزیع شده. در پردازش غیرهمزمان. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT دریافت داده از REST API. بارگیری محتوای پویا در صفحات وب. بازیابی اطلاعات کاربر از سرور. همگام سازی داده بین دستگاه ها. واکشی اخبار از منابع مختلف. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری کلاینت-سرور، واکشی مکانیزم اصلی تبادل داده است. در برنامه های تک صفحه ای (SPA)، پایه عملکرد برنامه است. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری این مفهوم با ظهور XMLHttpRequest در اوایل 2000 شکل گرفت و در Fetch API مدرن ادامه یافت. تفکیک آن از واژگان مشابه واکشی با ارسال (POST) متفاوت است. واکشی برای دریافت داده استفاده می شود. شیوه پیاده سازی در زبان های برنامه نویسی در JavaScript با Fetch API. در Python با requests. در PHP با cURL. در Android با Retrofit. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج باور غلط: واکشی همیشه همزمان است. چالش: مدیریت خطاها و زمان بندی. نتیجه گیری کاربردی تسلط بر واکشی داده ها برای توسعه دهندگان وب حیاتی است.
