مقدمه مفهومی درباره واژه خدمت (Service) در فناوری اطلاعات به واحد نرم افزاری مستقل و خودمختاری گفته می شود که عملکرد یا قابلیت خاصی را از طریق رابط های تعریف شده ارائه می دهد. این مفهوم اساس معماری سرویس گرا (SOA) و معماری میکروسرویس ها را تشکیل می دهد. خدمات می توانند درون سازمانی یا عمومی باشند و معمولاً از طریق پروتکل های استاندارد شبکه قابل دسترسی هستند. طراحی مبتنی بر خدمات به انعطاف پذیری، قابلیت استفاده مجدد و مقیاس پذیری سیستم های نرم افزاری کمک می کند. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در معماری سرویس گرا، خدمات به عنوان واحدهای مستقل کسب وکار عمل می کنند. در سیستم های توزیع شده، خدمات امکان ارتباط بین کامپوننت های مختلف را فراهم می کنند. در سیستم عامل ها، سرویس های پس زمینه وظایف سیستم را مدیریت می کنند. در رایانش ابری، سرویس ها به صورت SaaS، PaaS و IaaS ارائه می شوند. در توسعه وب، سرویس های وب امکان یکپارچه سازی سیستم ها را فراهم می کنند. در چارچوب های مدرن، سرویس ها اغلب به صورت کانتینری اجرا می شوند. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT سرویس های پرداخت آنلاین مانند PayPal سرویس های نقشه ای مانند Google Maps API سرویس های ذخیره سازی ابری مانند Dropbox سرویس های احراز هویت مانند OAuth providers سرویس های پیام رسانی مانند Twilio سرویس های هوش مصنوعی مانند خدمات تشخیص چهره نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری میکروسرویس، هر سرویس مسئول یک قابلیت خاص است. در سیستم های ابری، سرویس ها به صورت مقیاس پذیر ارائه می شوند. در چارچوب های DevOps، سرویس ها به صورت مستقل مستقر و مدیریت می شوند. در سیستم های رویدادمحور، سرویس ها می توانند به رویدادها واکنش نشان دهند. در معماری های مدرن، سرویس های بدون سرور (Serverless) نیازی به مدیریت زیرساخت ندارند. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف مفهوم سرویس های نرم افزاری به اولین سیستم های توزیع شده در دهه 1980 بازمی گردد. در دهه 1990، معماری CORBA و DCOM معرفی شدند. در دهه 2000، سرویس های وب و معماری SOA محبوبیت یافتند. در دهه 2010، معماری میکروسرویس ها ظهور کرد. امروزه با پیشرفت رایانش ابری و فناوری های بدون سرور، سرویس ها به سطح جدیدی از انعطاف پذیری رسیده اند. تفکیک آن از واژگان مشابه خدمت نباید با ’’تابع’’ (Function) که واحد کوچکتری از کد است اشتباه گرفته شود. همچنین با ’’ماژول’’ (Module) که بیشتر به بسته بندی کد اشاره دارد تفاوت دارد. ’’کتابخانه’’ (Library) نیز مفهومی متفاوت دارد که مجموعه ای از کدهای قابل استفاده مجدد است. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در جاوا: چارچوب Spring Boot برای ایجاد سرویس های RESTful در پایتون: کتابخانه Flask-RESTful برای پیاده سازی سرویس های وب در Node.js: چارچوب Express برای ایجاد سرویس های API در C#: ASP.NET Core برای توسعه سرویس های وب در Go: بسته net/http برای ایجاد سرویس های کارآمد چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن یک باور غلط این است که هر سرویس باید حتماً از طریق شبکه قابل دسترسی باشد، در حالی که سرویس های درون فرآیندی نیز وجود دارند. چالش اصلی در معماری مبتنی بر سرویس، مدیریت ارتباطات بین سرویس ها و حفظ یکپارچگی داده است. در سیستم های توزیع شده، اشکال زدایی سرویس ها می تواند پیچیده باشد. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی خدمات واحدهای بنیادین در معماری های نرم افزاری مدرن هستند. در آموزش این مفهوم، تاکید بر اصول طراحی سرویس های مستقل و با قابلیت استفاده مجدد مهم است. برای پروژه های عملی، انتخاب الگوی معماری مناسب بر اساس مقیاس و نیازمندی های سیستم توصیه می شود.
مقدمه مفهومی درباره واژه دستگاه (Device) در فناوری اطلاعات به هر قطعه سخت افزاری اطلاق می شود که توانایی دریافت، پردازش یا نمایش داده ها را داشته باشد. این مفهوم طیف وسیعی از تجهیزات از پردازنده های مرکزی تا سنسورهای کوچک را شامل می شود. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در سیستم عامل ها، مدیریت دستگاه ها از طریق درایورها انجام می شود. در شبکه های کامپیوتری، دستگاه ها به عنوان گره های شبکه عمل می کنند. در برنامه نویسی embedded، ارتباط با دستگاه های سخت افزاری ضروری است. در اینترنت اشیا، دستگاه های هوشمند داده جمع آوری می کنند. در رابط کاربری، دستگاه های ورودی/خروجی تعامل با سیستم را ممکن می سازند. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT تلفن های هوشمند، چاپگرهای شبکه، کارت های گرافیک، سنسورهای صنعتی، روترهای اینترنت، دستگاه های ذخیره سازی NAS، کارت های هوشمند، دستگاه های پوز بانکی. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری سیستم عامل، دستگاه ها به عنوان منابع سیستم مدیریت می شوند. در سیستم های توزیع شده، دستگاه های مختلف در شبکه همکاری می کنند. در معماری IoT، دستگاه های edge محاسبات اولیه را انجام می دهند. در سیستم های بلادرنگ، زمان پاسخ دستگاه ها حیاتی است. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف مفهوم دستگاه از اولین کامپیوترهای الکترونیکی در دهه 1940 مطرح بود. در دهه 1980 با ظهور رایانه های شخصی تنوع دستگاه ها افزایش یافت. امروزه با اینترنت اشیا، دستگاه ها به اشکال متنوعی توسعه یافته اند. تفکیک آن از واژگان مشابه دستگاه با سخت افزار (Hardware) متفاوت است - سخت افزار مفهوم عام تری دارد. همچنین با ابزار (Tool) که بیشتر برای کارهای خاص استفاده می شود تفاوت دارد. در برخی متون، دستگاه با ماشین (Machine) اشتباه گرفته می شود. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در Python با کتابخانه PySerial با دستگاه های سریال ارتباط برقرار می شود. در C با sysfs در لینوکس دستگاه ها مدیریت می شوند. در Java با Java Device I/O API. در Embedded C با رجیسترهای سخت افزاری. در PowerShell با cmdlet های مدیریت دستگاه. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن یک باور غلط این است که همه دستگاه ها هوشمند هستند. چالش اصلی، یکپارچه سازی دستگاه های مختلف با پروتکل های ارتباطی متنوع است. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی دستگاه ها بلوک های ساختمانی سیستم های فناوری اطلاعات هستند که در اشکال و کاربردهای متنوعی توسعه یافته اند.
