مقدمه مفهومی درباره واژه پوئیدن (Scan) به فرآیند سیستماتیک بررسی و جمع آوری اطلاعات از یک منبع گفته می شود. این مفهوم در حوزه های مختلف IT از امنیت تا پردازش تصویر کاربرد دارد. کاربرد در برنامه نویسی در امنیت سایبری برای شناسایی آسیب پذیری ها، در بانک اطلاعات برای پویش جداول، و در پردازش تصویر برای خواندن بارکدها استفاده می شود. مثال های کاربردی ابزارهایی مانند Nmap برای اسکن شبکه، اسکنرهای بارکد در فروشگاه ها و اسکنرهای امنیتی در آنتی ویروس ها. نقش در توسعه نرم افزار در CI/CD از اسکنرهای کد برای شناسایی باگ ها استفاده می شود. در DevOps اسکن آسیب پذیری بخشی از خطوط لوله است. تاریخچه فناوری مفهوم اسکن از دهه 1960 با اسکنرهای اولیه متون آغاز شد. در دهه 1990 با ظهور اسکنرهای امنیتی شبکه توسعه یافت. تفکیک از واژگان مشابه اسکن با مانیتورینگ متفاوت است؛ اسکن فعالانه است در حالی که مانیتورینگ پیوسته و غیرفعال است. پیاده سازی در زبان ها در Python با کتابخانه های مانند Nmap-Python، در جاوا با JScan، و در C++ با کتابخانه های پردازش تصویر. چالش های رایج اسکن های بیش از حد ممکن است باعث overload سیستم شوند. تشخیص false positive در اسکن های امنیتی چالشی بزرگ است. نتیجه گیری کاربردی استفاده هوشمندانه از تکنیک های پوئیدن می تواند امنیت و کارایی سیستم ها را به شدت بهبود بخشد.
مقدمه مفهومی درباره واژه ستاره (Star) در شبکه های کامپیوتری به توپولوژیی اشاره دارد که در آن تمام گره ها به صورت مستقل به یک گره مرکزی (هاب یا سوئیچ) متصل می شوند. این الگو یکی از رایج ترین معماری های شبکه است. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در طراحی شبکه های محلی (LAN)، سیستم های تلفنی، شبکه های حسگر، معماری سیستم های توزیع شده و اینترنت اشیا استفاده می شود. همچنین در مدل سازی روابط پایگاه داده کاربرد دارد. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT 1. شبکه های اترنت مبتنی بر سوئیچ 2. سیستم های تلفن سانترال 3. شبکه های WiFi با یک نقطه دسترسی مرکزی 4. معماری Client-Server کلاسیک 5. شبکه های صنعتی با کنترلر مرکزی نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری شبکه، ستاره به عنوان یک الگوی پایه عمل می کند. در سیستم های توزیع شده، گره مرکزی نقش هماهنگ کننده را دارد. در پایگاه داده، مدل ستاره برای انباره داده استفاده می شود. در امنیت، نقطه مرکزی می تواند محل نظارت باشد. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف مفهوم توپولوژی ستاره در دهه 1960 با ظهور سیستم های تلفنی مطرح شد. در دهه 1980 در شبکه های محلی استفاده گردید. امروزه در بسیاری از پروتکل های مدرن شبکه به کار می رود. تفکیک آن از واژگان مشابه ستاره با bus تفاوت دارد: در اولی اتصال نقطه به نقطه است، در دومی اشتراکی. با mesh نیز متفاوت است که اتصالات چندگانه دارد. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در Python با کتابخانه های سوکت برای ارتباط مرکز-مشتری. در شبکه با سوئیچ ها و هاب های فیزیکی. در پایگاه داده با طراحی مدل ستاره. در سیستم های توزیع شده با سرورهای مرکزی. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن سوءبرداشت رایج: ستاره همیشه بهترین توپولوژی است. چالش اصلی: نقطه شکست واحد در گره مرکزی و محدودیت مقیاس پذیری. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی توپولوژی ستاره از مفاهیم پایه در شبکه های کامپیوتری است. درک مزایا و محدودیت های آن برای مهندسان شبکه ضروری است.
