مقدمه مفهومی درباره واژه فرمان (Command) در علوم کامپیوتر به یک دستور صریح و ساختاریافته اشاره دارد که به سیستم کامپیوتری برای انجام عملی خاص ارسال می شود. این مفهوم پایه ای در تعامل انسان-ماشین و اتوماسیون فرآیندها است. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات فرمان ها در خط فرمان (CLI)، APIها، پروتکل های شبکه، سیستم های عامل و ربات یک کاربرد دارند. در الگوی طراحی Command، هر عملیات به صورت یک شیء کپسوله می شود که امکان undo/redo را فراهم می کند. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT دستورات Linux مانند ls یا cd دستورات SQL مانند SELECT یا INSERT دستورات Git مانند git commit دستورات شبکه مانند ping دستورات Docker مانند docker run نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری سیستم های توزیع شده، فرمان ها پایه ارتباط بین میکروسرویس ها هستند. در سیستم های event-driven، فرمان ها به عنوان رویدادهای قابل پردازش مدیریت می شوند. در ربات یک، فرمان ها حرکت و عمل ربات را کنترل می کنند. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف مفهوم فرمان به اولین سیستم های عامل مانند Unix در دهه 1970 بازمی گردد. با ظهور رابط های گرافیکی در دهه 1980، فرمان ها به پس زمینه رفتند اما در دهه 2000 با گسترش اتوماسیون و DevOps دوباره اهمیت یافتند. تفکیک آن از واژگان مشابه فرمان با Query که فقط داده می خواند و تغییری ایجاد نمی کند متفاوت است. همچنین با Request در وب که عمومی تر است فرق دارد. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف Python: ماژول subprocess Java: Runtime.exec() C#: Process.Start() Bash: دستورات native shell PowerShell: cmdletها چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن چالش اصلی، امنیت اجرای فرمان هاست که می تواند به تزریق کد منجر شود. همچنین برخی توسعه دهندگان تفاوت بین فرمان های همزمان و ناهمزمان را درک نمی کنند. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی فرمان ها یکی از اساسی ترین مفاهیم در کنترل سیستم های کامپیوتری هستند که درک عمیق آنها برای هر متخصص IT ضروری است.
مقدمه مفهومی درباره واژه توضیحات (Comments) بخش های متنی در کد منبع هستند که برای انسان ها نوشته می شوند و توسط کامپایلر یا مفسر نادیده گرفته می شوند. این توضیحات نقش حیاتی در مستندسازی، نگهداری و خوانایی کد دارند. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات توضیحات در تمام زبان های برنامه نویسی برای تشریح منطق پیچیده، مستندسازی APIها، توضیح تصمیم های طراحی و غیرفعال کردن موقت کد استفاده می شوند. در ابزارهای مستندسازی مانند Doxygen، توضیحات خاص می توانند مستندات فنی تولید کنند. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT توضیحات تک خطی در Python با # توضیحات چندخطی در Java با /* */ مستندسازی API در JavaScript با JSDoc توضیحات TODO برای کارهای آینده غیرفعال کردن کد برای دیباگ نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری نرم افزارهای بزرگ، توضیحات مناسب ارتباط بین ماژول ها را تسهیل می کنند. در سیستم های لگاسی، توضیحات خوب می توانند دانش کسب وکار را حفظ کنند. در روش های چابک، توضیحات بخشی از مستندات زنده محسوب می شوند. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف اولین توضیحات در کد به دهه 1950 و زبان اسمبلی بازمی گردد. در دهه 1970 با ظهور زبان های ساخت یافته مانند C، استانداردهای توضیح نویسی شکل گرفتند. امروزه ابزارهایی مانند ESLint قواعدی برای کیفیت توضیحات اعمال می کنند. تفکیک آن از واژگان مشابه توضیحات با مستندات (Documentation) که خارج از کد نوشته می شوند متفاوت است. همچنین با Annotationها که حاوی metadata اجرایی هستند فرق دارد. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف Python: # و ’’’’’’ برای docstring Java: // و /* */ و /** */ برای Javadoc HTML: SQL: -- و /* */ Swift: // و /* */ و /// برای Markup چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن چالش اصلی، نوشتن توضیحات مفید بدون توضیح واضحات است. همچنین برخی توسعه دهندگان به جای نوشتن کد واضح، به توضیحات طولانی متوسل می شوند. به روز نکردن توضیحات پس از تغییر کد نیز مشکل رایجی است. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی نوشتن توضیحات مناسب هنری است که تعادل بین کد خودتوضیح و مستندسازی کامل را می طلبد و تأثیر مستقیمی بر قابلیت نگهداری نرم افزار دارد.
