ابن محمد بن یحیی بن ابی بکر بن علی بطاح اهدل حسینی زبیدی. محقق و مدرس و از علمای شافعی در یمن و مشتغل در تاریخ و حساب و فرائض دینی بود. از زبید به مکه و مدینه مهاجرت کرد و به تدریس و تألیف اشتغال ورزید. و به سال 1246 هجری قمری در مکه به مرض طاعون درگذشت. از آثاراوست: 1- تشنیف السمع باخبار العصر و الجمع. 2- افهام الافهام بشرح بلوغ المرام. و نیز کتابهای دیگر و همچنین رساله هایی در اعمال حج دارد.
