ابن علی بن محمد شیبانی تبریزی، مکنی به ابوزکریا و معروف به خطیب تبریزی، از ائمۀ لغت و ادب و در اصل از تبریز بود. در بغداد بزرگ شد و به شام و مصر رفت و سپس به بغداد برگشت و در کتاب خانه نظامیه به کار و تحقیق پرداخت تا به سال 502 هجری قمری درگذشت. از آثار اوست: 1- الوافی فی العروض والقوافی. 2- شرح القصائد العشر. 3- الملخص فی اعراب القرآن. 4- شرح شعر متنبی. 5- شرح اللمع ابن جنی. 6- مقاتل الفرسان. 7- شرح دیوان حماسۀ ابی تمام. 8- شرح سقط الزند معمری. 9- شرح اختیارات مفضل ضبی. 10- تهذیب اصلاح المنطق ابن سکیت. 11- تهذیب الالفاظ ابن سکیت. 12- شرح المقصوره الدریدیه. تولد وی به سال 421 ه. ق. بود.. و رجوع به ابن خلکان ج 2 ص 376 و روضات الجنات ص 78 و معجم الادباء ج 7 ص 286 شود
