از شعرا و فضلای ملک خراسان است و در بسیاری از علوم و فنون ماهر بوده، کتاب ’شبستان خیال’ و ’حسن دل’ به نثر و ’تعبیر خواب’ به نظم از آثار اوست. وی فتاحی، تفاحی، ضماری، اسراری تخلص می کرد. از اشعار اوست: ای که دور لاله ساغر خالی از می می کنی رفت عمر این داغ حسرت را دوا کی می کنی ؟ # ارۀ برگ کنب این بنگیان زان تیز شد تا برد بیخ نهال عقل و ایمان شما. وی درویش و گوشه گیر بودو به سال 852 هجری قمری درگذشت. (از مجالس النفائس ص 13). و رجوع به تاریخ ادبی ادوارد براون ج 3 ص 494 شود
