در دفتر خانه یوسف خان افشار می بود و شعرش بد نیست. این ابیات از اوست: دلی ز کوی تو ناآشنا نمی آید که صد جهان ستمش در قفا نمی آید. # الفت میان این دل و غمهای عشق او جایی رسیده است که من هیچکاره ام. # به آشنایی بیگانه ای دلم گرم است که خویش را به من از ننگ آشنا نکند. (از مجمعالخواص صادقی کتابدار ص 242 از ترجمه فارسی). همتی از شعرای دورۀ شاه عباس صفوی است
