قمر و عطارد و زهره و شمس و مریخ و مشتری و زحل. سیارات سبع. نام فارسی آنها این است: ماه، تیر، ناهید، خورشید یا مهر، بهرام، برجیس وکیوان. (یادداشت مؤلف). به اعتقاد قدما جای این سبعۀ سیاره به ترتیب در هفت فلک یا هفت آسمان است: ماه در فلک اول، تیر در فلک دوم، ناهید در فلک سوم، مهردر فلک چهارم، بهرام در فلک پنجم، برجیس در فلک ششم، کیوان در فلک هفتم. (از غیاث اللغات) : تا براین هفت فلک سیر کند هفت اختر همچنین هفت پدیدار کند هفت اورنگ. فرخی (دیوان چ دبیرسیاقی ص 206). نهاد عالم و ترکیب چرخ و هفت اختر شد آفریده به ترتیب از این چهار گهر. ناصرخسرو. وین هفت گوهران گدازان را سقراط بازبست به هفت اختر. ناصرخسرو. روزی دهان پنج حواس و چهارطبع خوالیگران نه فلک و هفت اخترند. ناصرخسرو. ای دشمن تو بمانده اندر ششدر زیر قدمت باد سر هفت اختر. مسعودسعد. خرد فراوان داری همی چرا نالی از این دوازده برج نگون و هفت اختر؟ مسعودسعد. یک دو شد از سه حرفش چاراصل و پنج شعبه شش روز و هفت اختر، نه قصر و هشت منظر. خاقانی. به پرگار هفت آسمان بلند به فهرست هفت اخترارجمند. نظامی. برکشیده بر این صفت یکسر هفت گنبد به طبع هفت اختر. نظامی. بود هفت اختر و دوازده برج پیش او سرگشاده درج به درج. نظامی. خشت زیر سر و بر تارک هفت اختر پای دست قدرت نگر و منصب صاحب جاهی. حافظ
