تحفه و ارمغان و آنچه به کسی فرستند به رسم تحبیب و بزرگداشت. هدیّه: چنان روی دیدند یکسر سپاه که آیند با هدیه نزدیک شاه. فردوسی. چو با هدیه ها راه چین برگرفت زجیحون یکی راه دیگر گرفت. فردوسی. هر سال فرستادی بر سبیل هدیه. (تاریخ بیهقی). به مارآباد که ده فرسنگی هرات است بسیار هدیه و سلاح و... پیش آوردند. (تاریخ بیهقی). مرگ هدیه است نزد داننده هدیه دان میهمان ناخوانده. سنایی. شهر ری کو پادزهرت داده بود هدیه امسال از شکرخایی فرست. خاقانی. به حکم هدیۀ نوروزی آسمان هر سال تبرک از شرف آوردی آستانش را. خاقانی. - به هدیه فرستادن، به عنوان هدیه فرستادن. هدیه کردن. هدیه دادن. بخشیدن و پیشکش کردن: کدام دولت پیدا شد از کواکب سعد که آن سپهر بر تو به هدیه نفرستاد؟ مسعودسعد. ترکیب های دیگر: - هدیه آوردن. هدیۀ جان. هدیه دادن. هدیۀ دندان. هدیه ساختن. هدیه فرستادن. هدیه کردن. رجوع به این مدخل ها شود. ، شیربها و پولی که خواستگار برای جشن عروسی پردازد: بدو گفت سیندخت، هدیه کجاست ؟ اگر دیدن آفتابت هواست. فردوسی. ، ودیعت و آنچه پروردگار در بندگان خود آفریند از خصال و صفات: خرد هدیۀ اوست در ما که ما را به فرمان او شد خرد جفت با جان. ناصرخسرو. فضل تو بر گاو و خر به عقل و سخن بود عقل و سخن نیست جز که هدیۀ جبار. ناصرخسرو. ، رونمایی که به عروس دهند: عروسان سر کلک تو در پرده شدند از من مرا هم هدیه ای باید که هر یک روی بنماید. خاقانی. ، ره آورد. سوقات: بخاطر داشتم که چون به درخت گل رسم، دامنی پرکنم هدیۀ اصحاب را. (گلستان) ، قیمت قرآن. چون خرید و فروش آن در شرع نارواست برای صورت سازی به جای قیمت، هدیه گویند. (یادداشت به خط مؤلف)
