ابن عبدالله بن سید الکل قفطی، مکنی به ابوالقاسم و ملقب به بهاءالدین، مفسر و محدث مصری و از فقهای شافعی بود. به سال 600 هجری قمری در قفط (مصر علیا) متولد شد. مدتی منصب قضاء شهر قوص را داشت و پس از آن به اسنا رفت و به مقام قضاوت این شهر و ریاست ومدرسی مدرسه معزیه نایل گشت. سرانجام دست از مشاغل دنیاوی بشست و به علم و عبادت پرداخت تا در سال 7 هجری قمری به اسنا درگذشت. از آثار اوست: ’نزهه الالباب فی شرح عمده الطلاب’ در دومجلد در حدیث، ’شرح الهادی’ در فقه، در 5 مجلد، ’انباء المستطابه فی فضل الصحابه و القرابه’، ’الدرایه لاحکام الرعایه’ که مختصری است از ’الرعایه’ محاسبی، ’الفرایض و الجبر و المقابله’، ’التفسیر’ و ’شرح مقدمه المطرز’ در نحو وی، غیر از ’ابن القفطی’ علی بن یوسف، صاحب کتابهای انباءالرواه و اخبار الحکماست. (اعلام زرکلی چ 2 ج 9 ص 161). و رجوع به ابن سید الکل شود
