ابن علی بن عرام الربعی الاسوانی و الصعیدی، مکنی به ابومحمد، ادیب و شاعر معروف مصری، اهل صعید (مصرعلیا) بود. دیوان اشعارش را خود به ترتیب حروف مرتب کرد به سال 550 هجری قمری درگذشت. (از اعلام زرکلی چ 2 ج 9 ص 62). از اشعار اوست: لاعز للمرء الا فی مواطنه والذل غایه مایلقی من اغتربا باقنع بماکان من رزق تعیش به بحیث انت و کن للبین مجتنبا و اعلم یقیناً بان الرزق یطلب من لم یطلب الرزق ایماناً کمن طلباء. (از معجم الادباء ج 19 ص 285)
